امیل گیللس
امیل گیللس (اودسا 19 اکتبر 1913- مسکو 14 اکتبر 1985م)
| امیل گیللس Emil Grigoryevich Gilels | |
|---|---|
| زادروز |
اودسا 19 اکتبر 1913م |
| درگذشت | مسکو 14 اکتبر 1985م |
| ملیت | اوکراینی |
| تحصیلات و محل تحصیل | کنسرتوار اودسا؛ دانشکده‌ی موسیقی مسکو |
| شغل و تخصص اصلی | نوازنده‌ی پیانو |
| سبک | کلاسیک |
| آثار | قطعه‌های شاعرانه |
| گروه مقاله | موسیقی |
| جوایز و افتخارات | نشان لنین؛ جایزه‌ی هنرمند مردمی اتحاد جماهیر شوروی |
(نام کامل: امیل گریگوریویچ گیللس؛ به انگلیسی: Emil Grigoryevich Gilels) نوازنده‌ی اوکراینی پیانو. گیللس و داوید اویستراخ، دوتن از بزرگ‌ترین نوازندگان پیانو و ویولن قرن بیستم که اهل اتحاد جماهیر شوروی بودند، از اولین نوازندگان معدودی به شمار می‌آیند که اجازه داشتند در غرب کنسرت بدهند؛ ولی جنگ جهانی دوم این رشته را گسست. وی از معدود هنرمندانی بود که از خود استالین اجازه‌ی هنرنمایی در کشورهای دیگر داشت و این اقبال و البته کنسرت‌های متعدد بعدی‌اش در سراسر جهان باعث محبوبیت او در میان شخصیت‌های سیاسی و هنری برجسته و البته عموم شد. از او اجراهای بسیاری در دست است.
صدای ساز گیللس مخصوص خودش بود و در دامنه و غنای خاصی که داشت ارکسترال بود. گیللس به‌خاطر اجرای قطعات بتهوون و برامس تحسین شد. مهم‌ترین اثر ضبط‌شده‌ی او «قطعه‌های شاعرانه» از ادوارد گریگ است.
گیللس در یک خانواده‌ی یهودی‌تبار زاده شد. در دوسالگی با پیانو می‌نواخت و آموزش پیانو را از سن پنج و نیم سالگی و نزد مدرس اوکراینی یاکوف تکاچ[۱] آغاز کرد. سپس به کنسرتوار اودسا[۲] رفت و بعدها از شاگردان هاینریش نویهاوس[۳] و لئوپولد گودوفسکی[۴] شد. وی در 22 سالگی به دانشکده‌ی موسیقی مسکو رفت و پس از پایان تحصیل از سن 36 سالگی در آنجا به تدریس پرداخت. گیللس برای فعالیت‌های هنری‌اش برنده‌ی افتخارات و جوایز گوناگونی شده است که از آن میان می‌توان به نشان لنین[۵] و جایزه‌ی هنرمند مردمی اتحاد جماهیر شوروی[۶] اشاره کرد.