کارول لمبارد

کارول لمبارد (ایندیانا ۶ اکتبر ۱۹۰۸ – نوادا ۱۶ ژانویه ۱۹۴۲م) Carole Lombard

کارول لمبارد Carole Lombard
زادروز	ایندیانا ۶ اکتبر ۱۹۰۸م
درگذشت	نوادا ۱۶ ژانویه ۱۹۴۲م
ملیت	امریکایی
شغل و تخصص اصلی	بازیگر
سبک	کمدی
آثار	دمدمی‌مزاج (1930م)؛ مرد دنیادیده (1931م)؛ قرن بیستم (1934م)؛ مرد من گادفری (1936م)؛ چیزی مقدس نیست (1937م)؛ بیداری در شب (1939م)؛ آنان می‌دانستند چه می‌خواهند (1940م)؛ آقا و خانم اسمیت (1941م)؛ بودن یا نبودن (1942م)
گروه مقاله	سینما
خویشاوندان سرشناس	ویلیام پاول (همسر؛ از ۱۹۳۱ - ۱۹۳۳) و کلارک گیبل (همسر؛ از ۱۹۳۹م)

کارول لمبارد

کارول لمبارد

(نام اصلی: جین آلیس پیترز) مشهورترین و پردرآمدترین بازیگر زن هالیوود در اواخر دهۀ 1930 و اوائل دهۀ 1940م. علاوه بر زیبایی استثنایی، ملاحت و جذابیت‌های ظاهری، عمدۀ شهرت او به خاطر حضور پررنگش در کمدی‌های اسکروبالِ دهۀ 1930م هالیوود بود.

کارول از شش‌ سالگی در کالیفرنیا بزرگ شد. در دوازده سالگی مشغول بازی بیسبال در خیابان بود که آلن دوان، کارگردان پیشگام، او را کشف کرد و نقشی در فیلم یک جنایت کامل (1921م) به او داد. پس از اتمام تحصیلات متوسطه در سال ۱۹۲۵م، دوباره به سینما روی آورد. فاکس با او قرارداد بست و نامش را به کارول لمبارد تغییر داد. نقش قهرمان زن موطلایی متعارف را در چند فیلم عادی بازی کرد؛ از جمله در دو فیلم مقابل باک جونز، ستارۀ فیلم‌های وسترنِ آن دوره. یک تصادف اتومبیل باعث شد فاکس قرارداد او را فسخ کند. سپس به گروه مک سِنِت پیوست و در شمار زیادی کمدی‌ِ بزن‌بکوبِ دو حلقه‌ای مقابل کمدین‌هایی مثل اندی کلاید و چستر کانکلین ظاهر شد. همچنین در این دوره زمان‌بندی را به خوبی آموخت که جزیی اساسی از تکنیک بازیگری‌اش در سال‌های بعد بود. پس از مدتی سرگردانی میان نقش‌های مختلف، در ۱۹۳۰م قراردادی هفت‌ساله با پارامونت امضا کرد و در آنجا بود که فرصتی واقعی برای پرورش استعدادهای کمیک خود در فیلم‌هایی مثل دمدمی‌مزاج (1930م) و مرد دنیادیده (1931م) پیدا کرد. در همین سال‌ها با هم‌بازی‌اش ویلیام پاول (از ۱۹۳۱ - ۱۹۳۳)، ازدواج کرد. همچنان نقش موطلایی متعارف را در شماری فیلم‌های کم‌اهمیت بازی کرد تا سرانجام بهترین فرصت برای نمایش قابلیت‌هایش به عنوان ستارۀ زن باهوش، بذله‌گو و پرانرژی را در قرن بیستم (1934م) به دست آورد. این آغاز رشته‌ای از کمدی‌های اسکروبال کلاسیک بود که او را به عنوان کمدینی تراز اول به اوج رساندند: مرد من گادفری (1936م) که برای آن نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر نقش اول شد، چیزی مقدس نیست (1937م) و سرانجام شاید بهترین نقشش در آخرین کارش بودن یا نبودن (1942م). در اوج موفقیت و محبوبیت بود که در ژانویۀ ۱۹۴۲م حین برگشت از یک تور تبلیغات جنگی، در سانحۀ سقوط هواپیما کشته شد. مرگ او میلیون‌ها نفر از طرفدارانش را تکان داد و به‌ویژه لطمۀ عاطفی فقدانش تا سال‌ها بر روح شوهر دومش کلارک گیبل (از ۱۹۳۹م)، حس می‌شد. فرانکلین روزولت، رئیس جمهور وقت آمریکا در تلگرام تسلیتش برای گیبل، سخنگوی احساسات جمعی مردم شد: «... او یک ستاره است و همواره خواهد بود. ستاره‌ای که هرگز فراموشش نمی‌کنیم و همواره نسبت به او قدرشناس می‌مانیم.» رابطۀ او با گیبل موضوع فیلم گیبل و لمبارد (ساختۀ سیدنی جی. فیوری - ۱۹۷۶) بود که در آن جیل کلایبورگ نقش لمبارد را بر عهده داشت.

لمبارد چه در زمان خود و چه امروز ستاره‌ای مقبول و محبوب به شمار می‌آید. یکی از با استعدادترین و فریبنده‌ترین بازیگران زن دههٔ ۱۹۳۰م، متخصص کمدی‌های روشنفکرانه که طنز، ملاحت و گرمای شخصیتش را به نقش‌ها می‌افزود. با این که در 33 سالگی درگذشت؛ تا آن هنگام با 42 فیلم از پرکارترین حرفه‌ای‌های نسل خود به شمار می‌آمد و به افسانه‌ای بدل شده بود. موطلایی تندخو، جسور و برتری‌طلبی که می‌توانست در پس شوخی و متلک‌هایش، وجود احساساتی ناب را گواهی دهد. زیبایی سرکش او با ترکیب ظرافت و عنان‌گسیختگی در کمدی اسکروبال دههٔ ۱۹۳۰م به خوبی جور در می‌آمد. حضور اوست که باعث می‌شود در بودن یا نبودن طنز، مخاطره و رمانس پابه‌پای هم پیش بروند: در نقش ماریا تورا، بازیگر سرشناس تئاتر، که شهرت او حتی شوهر هنرمندش را هم تحت‌الشعاع قرار داده است و بدون جاذبۀ اغواگرِ او، نقشۀ توطئه علیه نازی‌ها نمی‌تواند به بار بنشیند. او نقش بازیگر دمدمی‌مزاج تئاتر را پیش از بودن یا نبودن هم با جوش و خروش تمام در قرن بیستم بازی کرده بود. آقا و خانم اسمیت (1941م) فرصتی برای همکاری با آلفرد هیچکاک به او داد. لمبارد در کنار کمدی، هر از گاهی در ‏نقش‌های جدی نیز خود را محک می‌زد که معروف‌ترین آنها بیداری در شب (1939م) و آنان می‌دانستند چه می‌خواهند (1940م) بود. در چیزی مقدس نیست، یکی از بدبینانه‌ترین کمدی‌های زمان خود، دختری شهرستانی است که به سوژۀ داغی برای خبرنگاری جاه‌طلب (فردریک مارچ) بدل می‌شود و یک‌شبه جایگاه قهرمان رسانه‌ها و فاتح قلوب مردم را به دست می‌آورد. از معدود ستارگان هالیوود بود که هرگز به دیدۀ تردید نگریسته نمی‌شد. جان باریمور، بازیگر هم‌دوره‌اش، او را بزرگ‌ترین بازیگر زن تاریخ می‌دانست.

---