آیسخولوس
آیْسْخولوس (ح ۵۲۵ ـ ح ۴۵۶پ‌م)(Aeschylus)
| آیسخولوس Aeschylus | |
|---|---|
| زادروز |
الئوسیسِ آتیکا، ح ۵۲۵پ‌م |
| درگذشت | ح ۴۵۶پ‌م |
| ملیت | آتنی |
| نام‌های دیگر | اِشیل |
| شغل و تخصص اصلی | نمایش‌نامه‌نویس |
| آثار | ایرانیان (۴۷۲پ‌م)، هفت تن علیه تِب (۴۶۷پ‌م)، لابه‌کنندگان (۴۶۳پ‌م) |
| گروه مقاله | تئاتر |
(یا: اِشیل) نمایش‌نامه‌نویس آتنی. در نمایش‌نامه‌هایش، با افزودن بازیگر دوم، تراژدی یونانی را متحول کرد و سبب شد تا گفت‌و‌گوی واقعی و کنش نمایشی، مستقل از گروه همسرایان، صورت بگیرد. او و ائوریپیدس[۱] (اوریپید) و سوفوکلس[۲] سه تراژدی‌پرداز بزرگ یونان شمرده می‌شوند. آیسخولوس، از ۵۰۰ تا ۴۵۶پ‌م، تقریباً ۹۰ نمایش‌نامه نوشت که از آن میان هفت تراژدی زیر باقی مانده است: ایرانیان[۳] (۴۷۲پ‌م)، هفت تن علیه تِب[۴] (۴۶۷پ‌م)، لابه‌کنندگان[۵] (۴۶۳پ‌م)، مجموعۀ سه‌قسمتی اورستیا[۶] (آگاممنون[۷]، شراب‌افشانان[۸]، الاهگان انتقام[۹]) (۴۵۸پ‌م) و پرومتئوس در بند[۱۰] (این اثر، هرچند منسوب به او است، تاریخ تألیف و نویسندۀ آن مشخص نیست). در الئوسیسِ[۱۱] آتیکا[۱۲] تولد یافت و گفته می‌شد که در نبرد ماراتون[۱۳] (۴۹۰پ‌م) شرکت داشته است. در اواخر عمر، آتن را ترک کرد و به سیسیل رفت. حوادث سهمگین، زبان پرتکلف، و بهره‌گیری از آواز و رقص پیچیده و پرشور همسرایان مشخصۀ آثار اوست. اورستیای او تنها نمونۀ باقی‌‌مانده از دوران باستان است که در آن سه نمایش مرتبط باهم در یک نوبت اجرا می‌شد.