بوئین میاندشت، شهر
بوئین میاندشت، شهر Buin Miandasht, city
شهری در استان اصفهان، و مرکز اداری شهرستان بوئین میاندشت. با ارتفاع ۲,۴۱۰متر، در منطقه‌ای کوهستانی، در ۱۴۸کیلومتری غرب شمالی اصفهان و ۲۶کیلومتری غرب شمالی داران، سر راه اصفهان به خرم‌آباد، قرار دارد. اقلیم آن سرد و از نظر بارندگی جزء نواحی نیمه‌خشک و جمعيت آن ۱3,585نفر است (۱۳9۵ش). این شهر، که از دو آبادی مجاور هم به نام بوئین و میاندشت تشکیل شده، از مرتفع‌ترین شهرهای ایران است. آبادی‌های اولیۀ تشکیل‌دهندۀ شهر توسط گرجی‌هایی که توسط شاه عباس اول به فریدن و این منطقه کوچانده شدند بنا شده‌اند. از همین‌رو بخشی از جمعیت کنونی شهر و شهرستان نیز اعقاب همان گرجی‌ها هستند. در این اسم، بوئین را به معنای انبار دانسته‌اند و وجه تسمیۀ میاندشت نیز به خاطر واقع بودن آن در میان دشت است.
در اولین تقسیمات کشوری دورۀ رضاشاه (1316ش) شهرستان فریدن یکی از شهرستان‌های هفتگانۀ استان دهم (شاملِ اصفهان، یزد و شهرکرد) بود؛ در این دوره آبادی‌های منطقۀ بوئین و میاندشت، در قالب چند دهستان، از توابع شهرستان فریدن بوده است؛ در تابستان 1368ش بخش بویین و میاندشت به مرکزیت شهر بویین و میاندشت (از ترکیب 4 دهستان) در تابعیت شهرستان فریدن ایجاد شد؛ و نهایتاً در سال 1392ش با انتزاع بخش مذکور از شهرستان فریدن، به شهرستان ارتقاء یافت.