آزمایش های سمیت
آزمایش های سمیت (toxicity tests)
آزمودن داروهای جدید، وسایل آرایشی، افزودنی‌های خوراکی، آفت‌کش‌ها و دیگر مواد شیمیایی سنتزی به‌منظور تعیین میزان خطر مصرف آن‌ها برای انسان. این آزمایش‌ها به شناسایی سموم بالقوه، مواد سرطان‌‌زا، تراتوژن‌ها[۱]، و مواد جهش‌زا کمک می‌کنند و رسماً روی حیوانات زنده‌ای نظیر موش‌ها، خرگوش‌ها، و موش‌های صحرایی صورت می‌گیرند. آزمایش‌های حیوانی موضوع بحث و انتقاد گروه‌های ضد زنده‌شکافی[۲] واقع شده‌اند. این‌گونه آزمایش‌ها بر روی سلول‌های انسانی کشت‌شده در لولۀ آزمایش یا روی باکتری‌ها نیز مناقشه برانگیزند. در 1990م، اروپایی‌ها از 4,365 حیوان برای آزمایش محصولات آرایشی بهداشتی استفاده کردند. این تعداد غیر از 276,674 موجود زنده‌ای بود که برای آزمودن محصولاتی غیر از فرآورده‌های دارویی آزمایش شدند. با درنظر گرفتن آزمایش‌های مواد دارویی حدود 2٫3میلیون حیوان آزمایش شده‌اند. بنابه برآورد ادارۀ آمار فناوری امریکا[۳]، سالانه 6٫1میلیون حیوان در آزمایش‌های تحقیقاتی دولتی آزمایش می‌شوند که 90 درصد آن‌ها موش‌ها و موش‌های صحرایی‌اند. به‌رغم آن‌که جوامع صنعتی به غیرضروری و ظالمانه‌بودن این آزمایش‌ها معتقدند، هنوز در امریکا و ژاپن چنین آزمایش‌هایی شکل استاندارد تحقیق سمّیت‌اند.