آلونک نشین
آلونَک‌نشین (shanty town)
مجمو‌عه‌ای از سرپناه‌های محقر و بی‌حساب و کتاب، ساخته‌شده از مواد ضایعاتی و ارزان‌قیمت (نظیر جعبه‌های مقوایی، چوب، و پارچه). آلونک‌ها معمولاً در حومۀ شهرها در کشورهای فقیر، یا در درون شهرهای بزرگ در مناطق متروکه یا نزدیک به محل جمع‌آوری زباله‌ها قرار دارند. مناطق استقرار آلونک‌نشینان غالباً زمین‌های پست است، نظیر زمین‌های با شیب تند یا مجاور گذر فاضلاب. این امر آنان را دربرابر بلایای طبیعی بی‌دفاع یا آسیب‌پذیر می‌کند؛ سرازیرشدن لجن به مناطق آلونک‌نشین‌ها در ریو دِ ژانیرو در ۱۹۸۸م گویای این امر است. مناطق آلونک‌نشین از خدمات شهری نظیر سیستم‌های آبرسانی و برق و تأسیسات بهداشتی بی‌بهره‌اند و با تراکم ازدحام جمعیت مواجه‌اند. در کشورهای در حال توسعه، با مهاجرت[۱] انبوه افراد از روستاها به شهرها، به علت عوامل جذب[۲] آن‌ها به‌ویژه چشم‌اندازهای شغلی، این نوع مناطق شکل می‌گیرند. ازجمله راه‌حل‌های مقابله با گسترش بی‌رویۀ مناطق آلونک‌نشین اجرای طرح‌های خودیاری[۳] است.