آلگاروه
آلگاروِه (Algarve)
(به عربی: «الغرب») کشور پادشاهی قدیمی در جنوب پرتغال. از شرق به اسپانیا، و از غرب و جنوب به اقیانوس اطلس محدود است؛ با بخش کنونی فارو[۱]، مرکز ایالتی آلگاروه هم‌مرز است. ۵,۰۷۱ کیلومتر مربع مساحت و 467,495 نفر جمعیت دارد (2021م). به سبب مهاجرت‌های داخلی، در دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰م بر جمعیت آن افزوده شد. گردشگری اشتغال‌زاترین صنعت آن است. در کشاورزی منطقه‌ای، بیشتر کشت مرکبات به شیوۀ آبیاری نوین است، گرچه هنوز محصولات سنتی نظیر انگور، زیتون، انجیر و بادام هنوز تولید می‌شوند. تپه‌ماهورهای ناحیه پوشیده از درختان نخل و اوکالیپتوس است. ناحیۀ آلگاروه شامل دماغۀ سنت وینسنت[۲]، جنوبی‌ترین نقطۀ اروپا، و محل شکست اسپانیایی‌ها از ناوگان بریتانیاست (۱۷۹۷). بخش‌هایی از آلگاروه به ترتیب در دست فنیقی‌ها[۳]، رومی‌ها و ویزیگوت‌ها[۴] بود. این کشور محل تأسیس پادشاهی مور[۵] (۱۱۴۰م) و آخرین پایگاه مورها در پرتغال بود؛ آلفونسو سوم از پرتغال آن‌جا را فتح کرد (۱۲۴۹م). آلگاروه در ۱۲۵۳م به پرتغال منضم شد.