آنتونیوس پادوایی، قدیس (۱۱۹۵ـ۱۲۳۱م)
آنتونیوس پادوایی، قدیس (۱۱۹۵ـ۱۲۳۱م)(Anthony of Padua)
| آنتونیوس پادوایی Anthony of Padua | |
|---|---|
| زادروز |
لیسبون ۱۱۹۵م |
| درگذشت | پادوا ۱۲۳۱م |
| ملیت | پرتغالی |
| شغل و تخصص اصلی | واعظ |
| گروه مقاله | ادیان و فرقه های غیراسلام |
واعظ پرتغالی، از فرقۀ فرانسیسیان[۱]. او با آسان‌گیری‌هایی که در فرقه معمول شده بود به مخالفت برخاست. در خانواده‌ای اشرافی در لیسبون[۲] به دنیا آمد و نخست راهبی اوگوستینی[۳] شد، ولی در ۱۲۲۰م به فرانسیسیان پیوست. گویند مانند فرانسیس قدیس[۴] برای حیوانات موعظه می‌کرد. در پادوا[۵] ایتالیا درگذشت و در ۱۲۳۲م در زمرۀ قدیسان قرار گرفت. مردم او را قدیس حامی اموال از دست‌رفته می‌دانند. یادروزش ۱۳ ژوئن است. آنتونیوس پس از آن‌که به فرقۀ فرانسیسیان پیوست به امید این‌که برای مسلمانان وعظ کند و شهید شود به مراکش[۶] رفت، ولی به علت بیماری ناچار شد به اروپا برگردد. در ۱۲۲۱م در مجمع عمومی[۷] کلیسا در آسّیزی[۸] شرکت کرد و از آن پس به تدریس الهیات در بولونیا[۹]، مونپلیه[۱۰]، تولوز[۱۱]، و پویی آن وَلانس[۱۲] پرداخت و واعظ بسیار مشهوری شد.