ابن ابی الاشعث، ابوجعفر احمد (قرن ۴ق)
ابن ابی‌الاَشعَث، ابوجعفر احمد (قرن ۴ق)
| ابوجعفر احمد بن ابی الاشعث | |
|---|---|
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | طبیب و داروشناس |
| دوره | قرن ۴ق |
| آثار | معروف الغاذی و المغتذی، کتاب‌الادویة المفردة، کتاب فی القولنج، کتاب فی العلم الالهی |
| گروه مقاله | پزشکی |
طبیب، داروشناس اهل فارس. مطابق نوشته‌های عبیدالله بن جبرئیل بن بختیشوع، ظاهراً این طبیب نامدار از دولتیان فارس بوده که پس از مصادرۀ اموالش به موصل می‌گریزد و در آن‌جا بیماری فرزند ناصرالدوله حمدانی را درمان می‌کند و مورد تکریم قرار می‌گیرد، اما پس از شکست ناصرالدوله، ابن ابی‌الاشعث هم به ارمنستان می‌گریزد. وی کتاب معروف الغاذی و المغتذی را شامل دو رساله در حلب می‌نگارد. از دیگر آثار او می‌توان از کتاب‌الادویة المفردة، کتاب فی القولنج، کتاب فی العلم الالهی و چهارده اثر دیگر نام برد. بر کتب ارسطو و جالینوس شرح نوشته است. از مشهور‌ترین شاگردان او می‌توان به ابوالفلاح محمد بن ثواب موصلی (ابن ثلّاج) و احمد بن محمد بلدی و فرزندش محمد اشاره کرد.