ابوالمظفر ابیوردی
ابوالمظفّر ابیوردی (۴۴۰ـ۵۰۷ق)
| ابوالمظفر ابیوردی | |
|---|---|
| زادروز |
۴۴۰ق |
| درگذشت | ۵۰۷ق |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر |
| شغل و تخصص های دیگر | مورخ |
| آثار | دیوان ابیوردی (بیروت، ۱۴۰۷ق)؛ زادالرفاق؛ المختلف و المؤتلف؛ کتاب کبیر فی الانساب |
| گروه مقاله | ادبیات فارسی |
(نام اصلی: ابوالمظفر محمد بن احمد ابیوردی) شاعر و مورخ ایرانی. در جوانی نزد علمای مشهوری چون عبدالقادر جرجانی درس خواند و از ابوالمعالی جوینی حدیث شنید. در شعر نظام‌الملک را ستوده است. در ۴۸۰ق به بغداد رفت و کتابدار مدرسۀ نظامیه شد. در بغداد از مداحان المقتدی و المستظهر عباسی شد. در ۴۹۳ق از بغداد به همدان رفت. چندی در اصفهان درس گفت و در همان شهر درگذشت. وی در علم انساب مهارت داشت. کتابی در تاریخ ابیورد و نسا داشته که باقی نمانده است. از دیگر آثارش: دیوان ابیوردی (بیروت، ۱۴۰۷ق)؛ زادالرفاق؛ المختلف و المؤتلف؛ کتاب کبیر فی الانساب.