اتباع

اِتباع

(یا: تابع، یا: تابع مهمل) در اصطلاح دستور زبان، کلمه‌ای بی‌معنا که به دنبال اسم یا صفت می‌آید و غالباً با آن هم‌وزن است و معنی آن را گسترش می‌دهد و بیشتر مفهوم تأکید و نوع و جنس دارد. اتباع ممکن است به واژۀ قبل از خود عطف شود، یا بدون حرف عطف بیاید. مثلِ کلماتِ «مار، مول، پخت، مژ، میز، پرند» در ترکیباتِ «کارومار، پول‌مول، رخت‌و‌پخت، کژومژ، چیزمیز، چرندوپرند».