اردیبهشت
اردیبهشت
(در اوستایی: اَشَه‌وَهیشْتَ؛ در پهلوی: ارتَ وهیشت) به معنای بهترین اَشَه، (به معنی راستی و درستی و نظم و سامان) دومین امشاسپند در آیین زردشتی. فرشته‌ای که در جهان خاکی نگهبان درستی، پرهیزگاری، پارسایی، تقوی، پاکی، نظم و سرانجام اخلاص به‌معنای عام کلمه است. شعارِ پندار نیک، گفتار نیک، و کردار نیک از همین مفهوم اشه برداشت شده است و در حقیقت تمام جان‌مایۀ آیین زردشت است. در گات‌ها کمتر بندی است که بدون این واژه شکل گرفته باشد. کثرت معنا و تعدد برداشت و تلقی از مفهوم اشه حیرت‌انگیز است. کهن‌ترین سند مکتوب دربارۀ اشه، سنگ‌‌نبشتۀ خشایارشا (۴۸۶ـ۴۶۵پ‌‌م) در تخت جمشید است. روزِ سومِ هر ماهِ شمسی اردیبهشت خوانده می‌شود. نیز ← تقویم_اوستایی