اسلایفر، وستو ملوین (۱۸۷۵ـ۱۹۶۹)
اِسلایْفِر، وِستو مِلْوین (۱۸۷۵ـ۱۹۶۹)(Slipher, Vesto Melvin)
| وستو ملوین اسلایفر Vesto Melvin Slipher | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۷۵م |
| درگذشت | ۱۹۶۹م |
| ملیت | امریکایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشگاه ایندیانا |
| شغل و تخصص اصلی | اخترشناس |
| گروه مقاله | اخترشناسی |
اخترشناس امریکایی. ثابت کرد سحابی‌های مارپیچی[۱] در بیرون از کهکشان ما قرار گرفته‌اند. همچنین، وجود ذرات ماده را در فضای بین ستاره‌ای کشف کرد. فعالیت او در زمینۀ طیف‌بینی شناخت انسان را نسبت‌به چرخش‌های سیاره‌ای[۲] و سحابی[۳]، جوّهای سیاره‌ای و ستاره‌ای، و سحابی‌های پخشیده[۴] و مارپیچی افزایش داده است. در مالبریِ[۵] ایندیانا زاده شد و در دانشگاه ایندیانا درس خواند. در ۱۹۰۲، به رصدخانۀ لوئل[۶] در آریزونا پیوست و از ۱۹۲۶ تا ۱۹۵۲، سرپرست این رصدخانه بود. اسلایفر دوره‌های چرخش زهره[۷]، مریخ[۸]، مشتری[۹]، زحل[۱۰]، و اورانوس[۱۱] را اندازه گرفت. تحقیقات او در زمینۀ مشتری برای نخستین‌بار وجود نوارهایی را در طیف این سیاره نشان داد. او و همکارانش وابستگی این نوارها را به عناصری فلزی، ازجمله آهن و مس[۱۲]، تشخیص دادند. همچنین، نشان داد که سحابی پخشیدۀ پروین[۱۳] طیفی مشابه ستاره‌های اطرافش دارد و نتیجه گرفت که درخشش سحابی حاصل نوری است که از ستاره‌ها بازتابیده می‌شود. اندازه‌گیری‌های اسلایفر در زمینۀ سرعت‌های شعاعیِ[۱۴] سحابی‌های مارپیچی، از ۱۹۱۲ تا ۱۹۲۵، ثابت کرد که این سحابی‌ها باید در بیرون از کهکشان ما قرار داشته باشند. این کشف راه را برای درک حرکت کهکشان‌ها، و وضع نظریه‌های کیهان‌شناسی‌ای هموار ساخت که انبساط عالم[۱۵] را توضیح می‌دهند.