اسکورداتورا
اِسکورْداتورا (scordatura)
(در ایتالیایی به معنای بدکوک‌بودن) در موسیقی، کوک ویولن یا سازهای زهی دیگر که گاهی با فاصله‌هایی غیر از کوک معمول انجام می‌گیرد، تا نواختن آکوردهایی با فاصله‌هایی خاص را آسان کند یا کیفیت آوایی ساز را تغییر دهد. نت این موسیقی هم مثل نت مخصوص کوک (و انگشت‌گذاری)، معمولی نوشته می‌شود، طوری که ساز مذکور حالت یک ساز انتقالی را پیدا کند (← انتقال). در آثار بیبِر[۱] برای ویولن، نمونه‌های فراوانی از اسکورداتورا به چشم می‌خورد؛ پاساژ معروفی بدین شکل نیز برای تکنوازی ویولن در سمفونی چهارم[۲] اثر مالر[۳] یافت می‌شود.