اشترووه، اوتو فون (۱۸۹۷ـ۱۹۶۳)

اِشتِرووِه، اوتو فون (۱۸۹۷ـ۱۹۶۳)(Struve, Otto von)

اوتو فون اشترووه Otto von Struve
زادروز	خارکوف ۱۸۹۷م
درگذشت	۱۹۶۳م
محل زندگی	روسیه - امریکا
ملیت	امریکایی
شغل و تخصص اصلی	اخترشناس
آثار	تحول ستاره‌ها (۱۹۵۰)، عالم (۱۹۶۲)، اخترشناسی مقدماتی (۱۹۵۹، به همراه لیندز و پیلانس)، واخترشناسی قرن بیستم (۱۹۶۲، به همراه زِربرگز)
گروه مقاله	اخترشناسی
خویشاوندان سرشناس	لودویگ فون اشترووه (پدر) - اوتو ویلهلم فون اشترووه (پدربزرگ)

اوتو فون اشترووه

اخترشناس امریکایی زادۀ روس، و مبدع طیف‌نگارِ سحابی برای بررسی ابرهای گازی بین ستاره‌ای. در ۱۹۳۸ وجود هیدروژن یونیده را در مادۀ بین ستاره‌ای نشان داد. همچنین، نشان داد که هیدروژن بین ستاره‌ای در صفحه کهکشانی متراکم شده است. پسر لودویگ فون اشترووه و نوۀ اوتو ویلهلم فون اشترووه و نتیجۀ فریدریش گئورک ویلهلم فون اشترووه بود. در خارکوف زاده شد. پدرش سرپرست رصدخانۀ آن شهر بود. طی جنگ جهانی اول در ارتش امپراتوری روسیه و در جبهۀ ترکیه خدمت کرد. پس از فراغت از تحصیل در خارکوف، طی جنگ داخلی ۱۹۱۹، از سوی ارتش سفید ضد انقلاب به خدمت فرا خوانده شد. در ۱۹۲۰ به ترکیه گریخت و در ۱۹۲۱، به ایالات متحده امریکا مهاجرت کرد. در رصدخانۀ یرکیز مشغول به‌کار شد و از ۱۹۳۲ تا ۱۹۳۹، سرپرست آن‌جا بود. از ۱۹۳۲ تا ۱۹۵۰، استاد اختر فیزیک دانشگاه شیکاگو و از ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۹، استاد دانشگاه کالیفرنیا در برکلی بود. رصدخانۀ مک‌دونالد در تگزاس را تأسیس کرد و از ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۷، سرپرستی آن را برعهده گرفت. از ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۹، سرپرست رصدخانۀ لویشنر در دانشگاه کالیفرنیا و از ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۲، نخستین سرپرست رصدخانۀ ملی اخترشناسی رادیویی در گرین بنک، واقع در ویرجینیای غربی، بود. در ۱۹۶۲، همزمان در مؤسسۀ مطالعات عالی پرینستن و انستیتو تکنولوژی کالیفرنیا سمت استادی داشت. اشترووه اولین کارهای تحقیقاتی‌اش را در زمینۀ چرخش اختری صورت داد و چرخش ستاره‌های غولِ آبی، رابطۀ بین دمای ستاره و از این‌رو گونۀ طیفی، و سرعت چرخش را اثبات ‌کرد. در ۱۹۳۱، همان‌گونه که پیش‌بینی کرده بود دریافت ستاره‌هایی که با آهنگ تند می‌چرخند موادی گازی را بر گرداگرد استوای خود ته‌نشین می‌کنند. اشترووه معتقد بود پیدایش منظومۀ سیاره‌ای جریان طبیعی پیشامدها در تحولِ ستاره‌ای است و رویدادی غیرمعمول تلقّی نمی‌شود. او بیش از ۵۰۰ مقاله در زمینۀ طیف‌نگاری ستاره‌ای، چرخش ستاره‌ها، ستاره‌های دوتایی و گازهای بین ستاره‌ای منتشر ساخت. از ۱۹۵۲ تا ۱۹۵۵، رئیس اتحادیۀ بین‌المللی اخترشناسی بود. تحول ستاره‌ها (۱۹۵۰)، عالم (۱۹۶۲)، اخترشناسی مقدماتی (۱۹۵۹، به همراه لیندز و پیلانس)، و اخترشناسی قرن بیستم (۱۹۶۲، به همراه زِربرگز) از آثار اوست.

 

---