اشترووه، هرمان فون (۱۸۵۴ـ۱۹۲۰)
اِشتِرووِه، هِرمان فون (۱۸۵۴ـ۱۹۲۰م)(Struve, Hermann von)
| هرمان فون اشترووه Hermann von Struve | |
|---|---|
| زادروز |
پولکوو ۱۸۵۴م |
| درگذشت | ۱۹۲۰م |
| ملیت | روس |
| تحصیلات و محل تحصیل | دورپات (تارتوی فعلی) |
| شغل و تخصص اصلی | اخترشناس |
| آثار | سامانه حلقه های زحل (۱۸۹۸) |
| گروه مقاله | اخترشناسی |
| خویشاوندان سرشناس | فریدریش گئورک ویلهلم فون اشترووه (پدربزرگ) - اوتو ویلهلم فون اشترووه (پدر) - لودویگ فون اشترووه (پسر) |
اخترشناس روس. در زمینۀ زحل[۱] تخصص داشت. سایر تحقیقاتش نیز تا حد زیادی به پدیده‌های منظومۀ خورشیدی[۲] مربوط می‌شد. با این حال، همچون خانواده‌اش به اخترشناسی ستارگان[۳] نیز علاقه‌مند بود. او برادر لودویگ فون اشترووه[۴]، و پسر اوتو ویلهلم فون اشترووه[۵] بود. در پولکوو[۶]، نزدیک سن‌پترزبورگ، زاده شد و در دورپات[۷] (تارتو[۸]ی فعلی) درس خواند. در اروپا به سفر پرداخت و از مراکز بزرگ پژوهش‌های اخترشناسی دیدار کرد. کارش را در رصدخانۀ پولکوو آغاز کرد که پدربزرگش فریدریش گئورک ویلهلم فون اشترووه[۹] آن را تأسیس کرده بود. در ۱۸۹۰، سرپرست آن‌‌جا شد. در ۱۸۹۵، به آلمان رفت. نخست در کونیگسبرگ[۱۰] به استادی رسید و از ۱۹۰۴، سرپرست رصدخانۀ برلین ـ بابلسبرگ[۱۱] شد. این رصدخانه از ۱۹۱۳ به بعد نویبابلسبرگ[۱۲] نامیده شد. گذر زهره[۱۳]، مدارهای مریخ[۱۴] و زحل، قمرها[۱۵]ی زحل، به‌‌خصوص یاپتوس[۱۶] و تیتان[۱۷]، و قمرهای مشتری[۱۸] و نپتون[۱۹] ازجملۀ ویژگی‌های منظومۀ خورشیدی‌اند که اشترووه آن‌ها را بررسی می‌کرد. مقالۀ درخصوص سامانۀ حلقه‌ها[۲۰]ی زحل (۱۸۹۸)، مبنای پژوهش‌های بعدی قرار گرفت.