اصطفن بن بسیل
اِصْطِفَن بن بَسیل (قرن ۳ق)
(یا: استفان بن بازیل) از مترجمین متون پزشکی یونانی به زبان عربی و نخستین مترجم آثار دیاسقوریدوس[۱]/دیوسکوریدس. از زندگی او اطلاعات زیادی در دست نیست. در عهد مأمون می‌زیسته و از همکاران و دستیاران حُنین بن اسحاق بوده است. ابن ابی اصیبعه او را مترجمی در ردیف حنین شمرده، ولی معتقد است ترجمه‌های حنین شیواتر و فصیح‌تر است. آثار اصطفن ترجمه کتاب‌های طبی و دارویی از زبان یونانی و گاه سریانی به زبان عربی است.
برخی از آثار او عبارت‌اند از المقالات السبع، اثر دیاسقوریدوس که مهم‌ترین کتاب دارویی در طب اسلامی است و مدت ۱۲ قرن منبع اصلی داروشناسی در جهان اسلام بوده است؛ الادویةالمستعملة، اثر اریباسیوس[۲]؛ بنفعةالنفس، اثر جالینوس که نیمی از آن ترجمۀ اصطفن و نیم دیگر ترجمۀ حنین است؛ حرکةالعضل، اثر جالینوس[۳]؛ الفصد، اثر جالینوس.