ایو (اخترشناسی)

ایو (اخترشناسی)(Io)
در اخترشناسی، سومین قمر بزرگ مشتری به قطر ۳,۶۳۰ کیلومتر. هر ۱.۷۷ روز یک‌بار در فاصلۀ ۴۲۲هزار کیلومتری بر گرد این سیاره مدارپیمایی می‌کند. این قمر، که از نظر آتشفشانی فعّال‌ترین جسم منظومۀ خورشیدی است، با صدها دهانۀ فورانِ گوگرد، به جای گدازه، پوشیده ‌شده است. این فوران‌ها سطح ایو را نارنجی‌رنگ کرده‌اند. در ژوئیۀ ۱۹۹۵، تلسکوپ فضایی هابل لکۀ زردی به پهنای ۳۲۰ کیلومتر را در سطح ایو، و در محل آتشفشان راپاترا نشان داد. با این‌که منشأ آتشفشانی لکۀ جدید مشخص است، علت دقیق تشکیل آن هنوز برای اخترشناسان روشن نشده است. داده‌هایی که فضاپیمای کاوشگر گالیله در ۱۹۹۶ گردآوری کرد حاکی از آن است که ایو هستۀ فلزی بزرگی دارد. کاوشگر گالیله همچنین باریکه‌ای دَه‌مگاواتی از الکترون‌ها را بین مشتری و ایو شناسایی کرد. در ۱۹۹۷، دستگاه‌های منضم به فضاپیمای گالیله دمای آتشفشان‌های ایو را اندازه‌ گرفتند و حداقل دمای آن‌ها را ۱,۵۰۰ درجۀ سانتی‌گراد تشخیص‌ دادند. دمای داغ‌ترین آتشفشان‌های زمین حداکثر به ۱,۳۰۰ درجۀ سانتی‌گراد می‌رسد.

 

---