بهرام عالیوندی
بهرام عالیوندی (کازرون 1306- وین 1391ش)
| بهرام عالیوندی | |
|---|---|
| زادروز |
کازرون 1306ش |
| درگذشت | وین 1391ش |
| محل زندگی | ایران- اتریش |
| ملیت | ایران |
| تحصیلات و محل تحصیل | نقاش |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه‌سازی |
| جوایز و افتخارات | |
نقاش و نگارگر ایرانی. آموزش‌های هنری خود را در تهران و نخست در مدرسه‌ی هنرهای زیبای تهران آغاز کرد و با رتبه‌ی عالی از آن مدرسه فارغ‌التحصیل شد. سپس در رشته‌ی هنرهای تزئینی دانشکده‌ی هنرهای تزئینی ادامه تحصیل داد. او از سال ۱۳۳۸ به مدت 20 سال به تدریس نگارگری باستانی در کارگاه‌های آموزشی موسسه‌ی هنرهای ملی و مدرسه‌ی کمال‌الملک پرداخت و در این مدت به تحقیق و مطالعه‌ی دامنه‌داری در هنرهای ایرانی (از قبیل مینیاتور و سرامیک) روی آورد. عالیوندی علاوه بر کار در اداره‌ی آفرینش هنری وزارت فرهنگ و هنر، در آتلیه‌ی شخصی‌اش به تعلیم هنرجویان نقاشی می‌پرداخت.
او از شاگردان مستقیم شکوه_ریاضی و از برجسته‌ترین پیشکسوتان هنرهای تجسمی مدرن بود. آثار عالیوندی ملهم از فرهنگ پارسی و متاثر از داستان‌ها و افسانه‌ها و اشعار فردوسی و عطار نیشابوری هستند. نقش ماهی، فلس ماهی و اسب از عناصر اصلی اغلب آثار او هستند.
کارهای عالیوندی در مقر اصلی سازمان ملل در وین به نمایش درآمده است. هنر در تبعد، نمایشگاه فردی او در وین، در ژوئن ۲۰۰۷ میلادی شامل ۷۳ کار آبرنگ، رنگ روغن روی بوم و کاغذ بود. در سال ۲۰۰۸ میلادی، در نمایشگاهی که توسط یونسکو در وین برگزار شد، آثاری از وی، از جمله تابلوی فردوسی و شاهنامه، به نمایش گذاشته شد. عالیوندی علاوه بر حضور در نمایشگاه‌های جمعی -مثل بی‌ینال پنجم تهران (منطقه‌ای- 1345)، نمایشگاه‌های جشن فرهنگ و هنر (از سال 1347 تا 1356)، نمایشگاه هنرمندان معاصر ایران به مناسبت بازی‌های آسیایی (1353)، نخستین نمایشگاه هنری بین‌المللی تهران (1353)، تالار ایران (1354)، سیمایی از هنر ایران (1354) و...- تابلوهایش را در چند نمایشگاه اختصاصی در گالری‌های سیحون و خانه‌ی آفتاب نیز ارائه داده است. او به خاطر اشرافش به نگارگری باستانی، ایده‌های بدیعی در طرح‌های سنتی‌اش به صنعت‌گران اداری می‌داد.
عالیوندی از سال 1357 تا زمان فوت (1391) در وین زندگی کرد.
منابع: