جان بالبی

جان بالبی  (1907-1990)  (John Bowlby)

جان بالبی (John Bowlby)
زادروز	لندن 1907م
درگذشت	جزیرۀ اِسکای در اسکاتلند 1990م
ملیت	انگلیسی
تحصیلات و محل تحصیل	روان‌شناسی در ترینیتی کالج کیمبریج
شغل و تخصص اصلی	روان‌شناس
شغل و تخصص های دیگر	روان‌پزشک و روان‌کاو
آثار	جدایی: اضطراب و خشم- مراقبت از کودک و افزایش عشق
گروه مقاله	روانشناسی و روانپزشکی
جوایز و افتخارات	شناخته شده برای تحقیقاتش در حوزۀ رشد کودک و پیشگام بودن در مطرح کردن نظریۀ دلبستگی- رتبۀ چهل‌و‌نهم شاخص‌ترین روان‌شناسان قرن بیستم

دلبستگی بین مادر و کودک

جان بالبی

(با نام کامل: ادوارد جان موستین بالبی) روان‌شناس، روان‌پزشک و روان‌کاو انگلیسی که به علت توجه و تحقیقاتش در حوزۀ رشد کودک و پیشگام بودن در مطرح کردن نظریۀ دلبستگی شناخته شده است. نظریۀ دلبستگی بالبی حاکی از آن است که کودکان به صورت زیست‌شناختی از بدو تولد برای ایجاد پیوستگی با دیگران از پیش برنامه‌ریزی شده‌اند، زیرا این امر به آن‌ها کمک می‌کند که زنده بمانند. از این رو، بالبی معتقد بود که رفتارهای دلبستگی غریزی است. او به این نتیجه رسید که جدایی مادر از کودک و محروم شدنش از مهر و محبت مادر در اوایل زندگی‌اش، موجب آسیب عاطفیِ دائمی به او می‌شود. بالبی بر این باور بود که سلامت روانی و مشکلات رفتاری می‌تواند به دوران کودکی مربوط باشد و دلبستگی‌های اولیۀ کودکی، نقش مهمی در عملکرد ذهنی و پیشرفت‌های بعدی او ایفا می‌کند. کار او، همراه با کار ماری_آینزورث، به توسعۀ نظریۀ دلبستگی کمک کرد.

طبق بررسی انجمن روان‌شناسی امریکا، منتشر شده در سال 2002، او در رتبۀ چهل‌و‌نهم شاخص‌ترین روان‌شناسان قرن بیستم قرار دارد.

بالبی در خانواده‌ای از طبقۀ متوسط رو به بالا در لندن زاده شد. او چهارمین فرزند از شش فرزند خانواده بود و به سبک و سیاق دیگر خانواده‌های هم طبقۀ‌اش در آن زمان، زیر نظر پرستار بزرگ شد. به طور معمول، بالبی مادرش را فقط یک ساعت در روز پس از صرف چای می‌دید، هر چند در تابستان زمان این دیدار بیشتر بود. مادر او نیز همچون بسیاری دیگر از مادران طبقۀ اجتماعی‌اش، بر این باور بود که توجه و محبت زیاد والدین، منجر به لوس شدن کودکان می‌شود. هنگامی که بالبی حدود چهار سال داشت، پرستارش خانواده را ترک کرد. او بعدها این موضوع را همچون از دست دادن مادر، یک تراژدی غم‌انگیز و رنج‌آور توصیف کرد.

پدرش، آنتونی آلفرد بالبی، جراح خاندان سلطنتی ادوارد هفتم و جورج پنجم بود و در 1920 رئیس کالج سلطنتی جراحان شد. طی جنگ جهانی اول، پدرش در خدمت ارتش بود و فقط سالی یکی دو بار به خانه می‌آمد و با او و خواهر و برادرهایش ارتباط کمی داشت. مادرش نیز نامه‌هایی که از شوهرش دریافت می‌کرد را به فرزندانش نشان نمی‌داد. وقتی بالبی هفت ساله شد، او را به مدرسه شبانه‌‎روزی فرستادند. او بعدها در کتابش با عنوان جدایی: اضطراب و خشم از آن دوران به عنوان تجربه‌ای وحشتناک و نفرت‌انگیز یاد کرد که به او آسیب روحی زیادی زد و گفت که خودش حتی حاضر نیست سگی را در هفت سالگی به مدرسه شبانه‌‎روزی بسپارد. علاوه بر آن، او در دوران کودکی‌اش از دست دادن یک پدرخواندۀ دوست‌داشتنی را نیز تجربه کرده بود.

بالبی به ترینیتی کالج کیمبریج رفت و روان‌شناسی خواند. او پس از فارغ‌التحصیلی از کیمبریج، برای کسب تجربه و اهداف شغلی خود داوطلب کار در مدرسه‌ای شد. کار او در آن مدرسه با دو بچۀ ناسازگار، باعث شد که مسیر آیندۀ خود را تنظیم کند و الهام‌بخش او برای تبدیل شدن به روان‌پزشک کودک شد. بعد از تبدیل شدن به روان‌کاو در 1937، او طی جنگ جهانی دوم در یگان پزشکی ارتش سلطنتی خدمت کرد. پس از پایان جنگ، به عنوان مدیر کل کلینیک تاویستاک انتخاب شد و از ۱۹۷۲ تا ۱۹۹۰ مشاور بهداشت روانی سازمان جهانی بهداشت بود.

در 1938، با دختر یک جراح به نام اورسولا لانگستاف ازدواج کرد و از او صاحب چهار فرزند شد.

در کتابش با عنوان مراقبت از کودک و افزایش عشق (۱۹۵۳). استدلال کرد که محیط خانه برای کودک مهم‌تر از محیط آموزشگاه است، و اهمیت پیوند بین مادر و کودک را نیز یادآور شد.

جان بالبی در خانۀ تابستانی خود در جزیرۀ اِسکای در اسکاتلند فوت کرد.

 

منابع:

https://en.wikipedia.org/wiki/John_Bowlby

https://www.simplypsychology.org/bowlby.html

https://www.verywellmind.com/john-bowlby-biography-1907-1990-2795514

https://spartacus-educational.com/John_Bowlby.htm

 

---