درویشی، محمدرضا (شیراز ۱۳۳۴ش)

محمدرضا درویشی;
زادروز	شیراز ۱۳۳۴ش;
ملیت	ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل	لیسانس آهنگسازی دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران
شغل و تخصص اصلی	آهنگ ساز
شغل و تخصص های دیگر	نظریه پرداز
آثار	به یاد اقبال (قطعهای برای پیانو)؛ حیات برای ۳۰ ساززهی؛ آواز چگوری
گروه مقاله	موسیقی

درویشی، محمّدرضا (شیراز ۱۳۳۴ش)

آهنگ‌ساز ایرانی، پژوهشگر، مؤلف و نظریه‌پرداز موسیقی. بعد از آشنایی با مقدمات موسیقی در شیراز و نواختن ترومپت و پیانو، در ۱۳۵۳ وارد گروه موسیقی دانشکدۀ هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد و در رشته آهنگ‌سازی لیسانس گرفت. از ۱۳۵۵ آهنگ‌سازی، مربی‌گری کودکان و نوجوانان و تدریس و از اوایل ۱۳۶۰ پژوهش در زمینۀ موسیقی نواحی ایران را آغاز کرد. ضمن بهره‌گیری از درس استادان موسیقی کلاسیک غربی، مدتی نیز با بنیان‌های سازندۀ موسیقی ردیف دستگاهی (سنت موسیقی شهری ایران) آشنا شد. دیگر زمینه‌های فعالیت او عبارت‌ است از راه‌اندازی چند جشنوارۀ مهم و سراسری نظیر آینه و آواز، هفت‌اورنگ و موسیقی حماسی (۱۳۷۲ـ۱۳۷۷) با همکاری مرکز موسیقی حوزۀ هنری سازمان تبلیغات اسلامی، جشنوارۀ ‌سالانۀ موسیقی‌های نواحی در کرمان (۱۳۸۰ـ۱۳۸۱). حاصل کار وی در این زمینه‌ها، ۹ جلد دایرةالمعارف سازهای ایران است. ازجمله آثار موسیقایی اوست: به یاد اقبال (قطعه‌ای برای پیانو)، حیات برای ۳۰ ساززهی، آواز چگوری، برای ارکستر و تک‌خوان با شعر مهدی اخوان ثالث، واریاسیون روی رنگ حربی از ردیف برای ارکستر سمفونیک، موسیقی فیلم‌های کارده، سرود دشت‌نیم‌ور، کیسۀ برنج، تخته سیاه، روزی که زن شدم و قطعاتی برای ارکسترسازهای باستانی ایرانی (اجرا در جشن خانۀ موسیقی، ۱۳۷۷). از آثار قلمی اوست: از سرودها و سکوت‌ها (مجموعه مقالات)، بیست ترانۀ محلی فارس، نگاه به غرب، سنت و بیگانگی در موسیقی ایران، و لیلی کجاست (۱۳۸۳).