رودریگو، خوآکین (۱۹۰۱ـ۱۹۹۹)
رودریگو، خوآکین (۱۹۰۱ـ۱۹۹۹)(Rodrigo, Joaquin)
| خوآکین رودریگو Joaquin Rodrigo | |
|---|---|
| زادروز |
ساگونتو، والنسیا ۱۹۰۱م |
| درگذشت | ۱۹۹۹م |
| ملیت | اسپانیایی |
| شغل و تخصص اصلی | آهنگ ساز |
| آثار | کنسرتوی تابستان برای ویولن (۱۹۴۴)؛ کنسرتو به سبک مجلل برای ویولنسل (۱۹۴۹)؛ کنسرتو سرناد برای هارپ (۱۹۵۴) |
| گروه مقاله | موسیقی |
آهنگ‌ساز اسپانیایی. آثارش سرشار از فرهنگ بومی یا رنگ و بوی اسپانیایی‌اند، همچون قطعه‌های مشهور کنسرتوی آرانخوئیس[۱](۱۹۳۹) یا کنسرتوی قهرمانی (کنسرتو اِروئیکو)[۲] (۱۹۴۳). سبک آهنگ‌سازی همواره محافظه‌کارانه و نئوکلاسیک درخشان او فراز و نشیبی کمتر از سبک مانوئل دِ فایا[۳] دارد، اما به همان اندازه تأثیرگذار و رنگارنگ است. رودریگو در ساگونتو[۴]، والنسیا به‌دنیا آمد. در ۳سالگی نابینا شد، اما در فراگیری موسیقی پشتکار فراوانی به‌خرج داد و در ۱۹۲۷ به پاریس رفت تا شاگرد پل دوکا[۵] شود. در ۱۹۳۳ به اسپانیا بازگشت و پس از سفرهایی در اروپا، بار دیگر در ۱۹۳۶ مراجعت کرد و در ۱۹۳۹ در مادرید ساکن شد. ازجمله آثار اوست: کنسرتوی تابستان[۶] برای ویولن (۱۹۴۴)؛ کنسرتو به سبک مجلل[۷] برای ویولنسل (۱۹۴۹)؛ کنسرتو سرناد[۸] برای هارپ (۱۹۵۴)؛ فانتزی برای یک نجیب‌زاده[۹] برای گیتار و ارکستر (۱۹۵۴)؛ کنسرتوی اندلسی[۱۰] برای چهار گیتار و ارکستر (۱۹۶۷)؛ کنسرتو پاستورال[۱۱] برای فلوت (۱۹۷۸)؛ کنسرتو شبیه یک دیوِرتیمنتو[۱۲] برای ویولنسل (۱۹۸۱)؛ کنسرتو برای یک جشن[۱۳] برای گیتار (۱۹۸۲).