سعداوی، نوال (مصر سفلی ۱۹۳۱)
سعداوی، نوال (مصر سفلی ۱۹۳۱- قاهره 21 مارس 2021م) (El Saadawi, Nawal)
| نوال سعداوی Nawal El Saadawi | |
|---|---|
| زادروز |
مصر سفلی ۱۹۳۱م |
| درگذشت | قاهره 21 مارس 2021م |
| ملیت | مصری |
| تحصیلات و محل تحصیل | (۱۹۵۵) در دانشگاه قاهره پزشکی |
| شغل و تخصص اصلی | روان‌شناس |
| شغل و تخصص های دیگر | داستان‌نویس، نمایش‌نامه‌نویس |
| آثار | کتاب: نبرد تازه در مسئلۀ زن (۱۹۹۲)، عشق در عصر نفت، خاطرات زندان زنان است (۱۹۸۳)، مرگ مرد تنها بر روی زمین (۱۹۷۶)؛ |
| گروه مقاله | ادبیات عرب |
بانوی روان‌شناس، داستان‌نویس، نمایش‌نامه‌نویس و فعال سیاسی مصری. در دانشگاه قاهره پزشکی خواند (۱۹۵۵). در ۱۹۷۲ با پژوهشی دربارۀ اجتماعی‌شدن روابط جنسی و تأثیر آن بر زنان، با عنوان زن و مسائل جنسی جنجال آفرید که به اخراجش از وزارت بهداری انجامید. از اواخر دهۀ ۱۹۵۰ به داستان‌نویسی روی آورد و در ۱۹۶۰ دو مجموعۀ داستان کوتاه عشق را آموختم و لحظه‌های راستی، و نخستین رمانش خاطرات بانوی پزشک منتشر شد.
سعداوی در داستان‌های متعدد اثرات سرکوب جنسی را کاویده است. در کتاب تازه‌اش، عشق در عصر نفت به رابطۀ میان الزامات اقتصاد جهانی و جنسیت می‌پردازد. از برجسته‌ترین آثارش خاطرات زندان زنان است (۱۹۸۳). دو نمایش‌نامه نیز دارد. بیشتر آثارش به زبان‌های دیگر ترجمه و خود او به‌عنوان سخنگوی نامدار فمینیسم بین‌المللی شناخته شده است. در ۱۹۸۲ انجمن همبستگی زنان عرب را تأسیس کرد که دولت در ژوئن ۱۹۹۱ دستور انحلال آن را داد. برای تثبیت حق موجودیت انجمن تلاش فراوان کرد که ماجرای آن را در کتاب نبرد تازه در مسئلۀ زن (۱۹۹۲) آورده است. از دیگر آثارش: مرگ مرد تنها بر روی زمین (۱۹۷۶)؛ زنی در نقطۀ صفر (۱۹۸۳)؛ بهشت و ابلیس (۱۹۹۲).
نوال سعداوی در سال ۱۹۵۹ به جایگاه مدیر بهداشت عمومی دولت مصر رسید. اما در سال ۱۹۷۲ پس از انتشار کتاب زن و جنس که حاوی موضع‌گیری او درمورد ستم جنسی علیه زنان بود از این جایگاه برکنار شد. وی پس از دوره‌ای بیماری درگذشت.