علی صادقی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

علی صادقی (تهران 10 اذر 1359ش- )

علی صادقی
زادروز تهران 10 اذر 1359ش
ملیت ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل فوق‌دیپلم کامپیوتر
شغل و تخصص اصلی بازیگر سینما، تلویزیون
آثار نون.خ (سعید آقاخانی- نوروز 198)-ورود آقایان ممنوع (رامبد جوان- ۱۳۸۹)؛ ۵۰ کیلو آلبالو (مانی حقیقی- ۱۳۹۴)؛ دم‌سرخ‌ها (آرش معیریان- ۱۳۹۶)
گروه مقاله سینما
علی صادقی
علی صادقی

بازیگر ایرانی سینما و تلویزیون. فوق‌دیپلم کامپیوتر است. این بازیگر طنزپرداز، در سن 11سالگی با بازی در مجموعه‌ی تلویزیونی آفتاب عالم‌تاب ساخته‌ی امیر سماواتی و مازیار حبیبی‌نیا (1370) فعالیت هنری‌اش را آغاز کرد. در سال 1375 با سریال بهترین تابستان من، وارد تلویزیون شد و بعد از تجربه‌ی موفق در سریال پشت کنکوری‌ها، با فیلم روایت سه گانه در سال  1382 به صورت حرفه‌ای وارد سینما شد. در همان سال با مجموعه‌ی تلویزیونی کوچه‌ی اقاقیا دیده شد و یک سال بعد سال با سریال خانه به دوش با بازی در کنار آناهیتا همتی به اوج شهرت رسید. چشم‌گیرترین و به یاد ماندنی‌ترین بازی‌های او در مجموعه‌های تلویزیونی سعید آقاخانی و رضا عطاران بوده است. علی صادقی به طرز متفاوت و جالبی به بداهه‌گویی و ایفای نقش افراد ساده‌انگار می‌پردازد و به این طریق سبک منحصربه‌فردی را ایجاد کرده‌ است.


گزیده‌ی مجموعه‌های تلویزیونی

دردسر والدین (مسعود نوابی- 1380)؛ پشت کنکوری‌ها (پریسا بخت‌آور- 1381)؛ کوچه اقاقیا (رضا عطاران- 1382)؛ خانه‌به‌دوش (رضا عطاران- 1383)؛ متهم گریخت (رضا عطاران- 1384)؛ قرارگاه مسکونی (جواد رضویان- 1385)؛ زندگی به شرط خنده (مهدی مظلومی- 1386)؛ سه در چهار (مجید صالحی- 1387)؛ بزنگاه (رضا عطاران- 1387)؛ زن بابا (سعید آقاخانی- 1388)؛ خوش‌نشین‌ها (سعید آقاخانی- 1389)؛ نقطه سر خط (سعید آقاخانی- 1390)؛ معراجی‌ها (مسعود ده‌نمکی- 1392)؛ ما فرشته نیستیم (فلورا سام- 1392)؛ نون.خ (سعید آقاخانی- نوروز 198).


گزیده‌ی بازی‌های سینمایی

اپیزود دوم روایت سه‌گانه (عبدالحسین برزیده- ۱۳۸۲)؛ هوو (علیرضا داوودنژاد- ۱۳۸۴)؛ چپ دست (آرش معیریان- ۱۳۸۴)؛ زندگی شیرین (قدرت‌الله صلح‌میرزایی- ۱۳۸۷)؛ تیغ‌زن (علیرضا داوودنژاد- ۱۳۸۷)؛ بعدازظهر سگی سگی (مصطفی کیایی- ۱۳۸۸)؛ ازدواج در وقت اضافه (سعید سهیلی- ۱۳۸۸)؛ ورود آقایان ممنوع (رامبد جوان- ۱۳۸۹)؛ ۵۰ کیلو آلبالو (مانی حقیقی- ۱۳۹۴)؛ دم‌سرخ‌ها (آرش معیریان- ۱۳۹۶).