محمدرحیم اخوت
محمدرحیم اخوت (اصفهان 10 آذر 1324ش- اصفهان 23 بهمن 1400ش)
| محمدرحیم اخوت | |
|---|---|
| زادروز |
اصفهان 10 آذر 1324ش |
| درگذشت | اصفهان 23 بهمن 1400ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | کارشناسی زبان و ادبیات فارسی |
| شغل و تخصص اصلی | داستان‌نویس و پژوهشگر ادبیات |
| آثار | تعلیق (داستان بلند- تقش خورشید، 1378)؛ چهارفصل در بازخوانی شعر (نقد ادبی- نقش خورشید، 1379)؛ نیمه‌ی سرگردان ما (مجموعه داستان- نقش خورشید، 1380)؛ نام‌ها و سایه‌ها (داستان بلند- آگه، 1382) |
| گروه مقاله | ادبیات فارسی |
| جوایز و افتخارات | برگزیده‌ی دومین دوره‌ی جایزه‌ی ادبی هوشنگ گلشیری و برگزیده‌ی نخست جایزه‌ی مهرگان ادب و همچنین جایزه‌ی ادبی یلدا در سال 1383 |
داستان‌نویس ایرانی و پژوهشگر ادبیات. پس از گذراندن تحصیلات متوسطه و دانشگاهی در رشته‌ی ادبیات فارسی، در سال 1344 به عنوان معلم وارد سپاه_دانش شد و فعالیتش تا سال 1355 ادامه داشت. اخوت بعد از انقلاب اسلامی از آموزش و پرورش اخراج و سپس بازنشسته شد. او که داستان‌نویسی را از اواسط دهه‌ی 1340 با مجله‌ی فردوسی شروع کرد، در سال‌های دهه‌ی 1350 و پیش از انقلاب چند کار کودک و نوجوان را (با نام‌های قصه‌ی شهرک نور، این پایین خبری نیست، اشکی بر اسفندیار و زهر) به ناشری اصفهانی سپرد که بعدها آنها را از کتابفروشی‌ها جمع‌آوری کرد. در سال‌های ابتدایی بعد از انقلاب به حلقه‌ی نویسندگان جُنگ اصفهان پیوست و ضمن آموختن از اشخاصی چون محمد_حقوقی، ابوالحسن_نجفی، هوشنگ_گلشیری و احمد_میرعلایی، به نگارش داستانهای بعدی‌اش پرداخت.
اخوت از نویسندگان و ناقدان فصلنامه‌ی زنده‌رود بود و نقدهای متعددی را در این نشریه و مجلات و روزنامه‌های دیگری چون شرق، کتاب هفته، جامعه سالم، کلک، بخارا و جهان کتاب ارائه کرده است. اولین کار جدی‌اش، با نام تعلیق (داستان بلند)، در سال 1378 منتشر شد که مورد توجه و تحسین تعدادی از اهالی فرهنگ و ادبیات قرار گرفت. این داستان، با توصیف تابلوهای نقاشی و آثار هنریِ بازمانده از دوره‌ی قاجار، حال و هوای دورانی از دست رفته را در ساختاری مدرن بازآفرینی کرده است. کتاب بعدی او، با عنوان چهارفصل در بازخوانی شعر، مجموعۀ جستارها و مقاله‌هایی بود كه در چهار فصل به شعرهايی از محمد حقوقی، ضياء موحد و كيوان قدرخواه پرداخته است. کتاب نیمه‌ی سرگردان ما در سال 1381 به عنوان مجموعه داستان برگزیده‌ی دومین دوره‌ی جایزه‌ی ادبی هوشنگ گلشیری معرفی شد و رمان بعدی او هم با عنوان نام‌ها و سایه‌ها برگزیده‌ی نخست جایزه‌ی مهرگان ادب و همچنین جایزه‌ی ادبی یلدا در سال 1383 شد.
اخوت در آثارش بخش مشخصی از تاریخ ایران را روایت می‌کند و در بیش‌تر داستانهای خود، از فضاهای قدیمی برای خلق داستان‌هایش بهره می‌گیرد.
محمدرحیم اخوت بعد از تحمل دوره‌ای فراموشی و براثر کهولت سن درگذشت.
کتاب‌شناسی
تعلیق (داستان بلند- تقش خورشید، 1378)؛ چهارفصل در بازخوانی شعر (نقد ادبی- نقش خورشید، 1379)؛ نیمه‌ی سرگردان ما (مجموعه داستان- نقش خورشید، 1380)؛ نام‌ها و سایه‌ها (داستان بلند- آگه، 1382)؛ خورشید (داستان بلند- روزآمد، 1383)؛ داستانهای ن‍ان‍وش‍ت‍ه (مجموعه داستان- قصه، 1383)؛ باقی‌مانده‌ها (داستانهای کوتاه- آگاه، 1384)؛ پاییز بود (داستانهای 85- آگاه، 1386)؛ تا وقتی کسی هست (داستان بلند- آگاه، 1387)؛ داستانهای 84 (مجموعه داستان- آگاه، 1387)؛ این هم بهار (داستانهای 86- آگاه، 1387)؛ نمی‌شود (داستان بلند- آگاه، 1387)؛ مشکل آقای فطانت (داستانهای 87- آگاه، 1388)؛ رویش خاموش گدازه‌ها (ترجمه اشعار امیلی دیکنسون به همراه حمید فرازنده- آگاه، 1388)؛ بیداری... (داستانهای ۸۸- کندوکاو، 1389)؛ تماشا (داستان بلند- کندوکاو، 1393)؛ بی‌مرز بی‌مرز (داستان بلند- آگه، 1394)؛ عذاب یا هفت‌خان زندگی (داستان بلند- آگاه، 1394)؛ پینوشت خاموشی (مجموعه داستان- آگاه، 1395)؛ نامه‌های سرمدی (داستان بلند- بان، 1397).
منابع: