نیکلسون، بن (۱۸۹۴ـ۱۹۸۲)
نیکُلْسون، بِن (۱۸۹۴ـ۱۹۸۲)(Nicholson, Ben)
| بن نیکلسون Ben Nicholson | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۹۴م |
| درگذشت | ۱۹۸۲م |
| ملیت | انگلیسی |
| تحصیلات و محل تحصیل | هنرستان اسلید لندن |
| شغل و تخصص اصلی | هنرمند انتزاع گرا |
| سبک | انتزاع مطلق |
| مکتب | سنت آیوز |
| آثار | مجموعه نقش برجسته سفید (۱۹۳۳ـ۱۹۳۸) و شعرای یمانی مارس (۱۹۶۴، موزه هنرهای معاصر تهران) |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی جهان |
| خویشاوندان سرشناس | ویلیام نیکلسون (پدر)، وینیفرد نیکلسون نقاش و باربارا هپورت مجسمه ساز (همسران) |
| جوایز و افتخارات | برنده اولین جایزه گوگنهایم در ۱۹۵۷ |
هنرمند انتزاع‌گرا[۱]ی انگلیسی. پس از طبع‌آزمایی‌‌های اولیه‌اش با تأثیر از کوبیسم[۲] و گروه هلندیِ دِ استَیل[۳]، سبک ظریفی را در خلق نقش‌برجسته[۴]های هندسی پروراند که اوج آن در مجموعۀ نقش‌برجستۀ سفید (۱۹۳۳ـ۱۹۳۸)، و شِعرای یمانی مارس[۵] (۱۹۶۴، موزۀ هنرهای معاصر تهران[۶]) تجلّی یافته است. نیکلسون در ۱۹۵۷ برندۀ اولین جایزۀ گوگنهایم[۷] شد. پدرش، ویلیام نیکلسون[۸]، نیز هنرمند بود. مدت کوتاهی در هنرستان اسلید[۹] لندن درس خواند. در ۱۹۲۰ با وینیفرد نیکلسون[۱۰] نقاش (۱۸۹۳ـ۱۹۸۱)، و در ۱۹۳۴ با باربارا هپورت[۱۱] مجسمه‌ساز، ازدواج کرد.
در دیدارهایش از پاریس با پیکاسو[۱۲]، موندریان[۱۳]، میرو[۱۴]، برانکوزی[۱۵]، و کالدر[۱۶] آشنا شد و سبک او از ترکیب کوبیسم و هنر ساده‌انگارانۀ آثار اولیه‌اش ـ نقاشان هنر ساده‌انگارانه از‌جمله کریستوفر وود[۱۷] و آلفرد والیس[۱۸] (۱۸۵۵ـ۱۹۴۲) را می‌شناخت ـ به انتزاع مطلق گرایید. بعدها از سرآمدان مکتب سنّت آیوز[۱۹] شد. سرسپردگی نیکلسون به هنر انتزاعی، انتشار نشریاتی را هم در پی داشت، از‌جمله دایره[۲۰] (۱۹۳۷) که مجله‌ای بین‌المللی در بررسی ساختگری[۲۱] بود، و کتاب یادداشت‌هایی دربارۀ هنر انتزاعی[۲۲] (۱۹۴۱).
- ↑ abstract
- ↑ cubism
- ↑ De Stijl
- ↑ relief
- ↑ Sirius March
- ↑ Tehran Museum of Contemporary Art
- ↑ Guggenheim Award
- ↑ William Nicholson
- ↑ Slade School of Art
- ↑ Winifred Nicholson
- ↑ Barbara Hepworth
- ↑ Picasso
- ↑ Mondrian
- ↑ Miró
- ↑ Brancusi
- ↑ Calder
- ↑ Christopher Wood
- ↑ Alfred Wallis
- ↑ St Ives School
- ↑ Circle
- ↑ constructivism
- ↑ Notes on Abstract Art