پرش به محتوا

جمشید عندلیبی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۷: خط ۷:
|لقب=
|لقب=
|زادروز= قروه ۱۲‌ اسفند ‌۱۳۳۶ش
|زادروز= قروه ۱۲‌ اسفند ‌۱۳۳۶ش
|تاریخ مرگ=  
|تاریخ مرگ=تهران 15 اسفند 1402ش
|دوره زندگی=
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل= دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران  
|تحصیلات و محل تحصیل= دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران  
| شغل و تخصص اصلی = نوازنده‌ی نی و آهنگ‌ساز
| شغل و تخصص اصلی = نوازنده‌ و مدرس نی و آهنگ‌ساز
|سبک = سنتی
|سبک = سنتی
|مکتب =
|مکتب =
خط ۱۸: خط ۱۸:
|جوایز و افتخارات =
|جوایز و افتخارات =
|آثار = میهمان تو (سه‌تار جلال ذوالفنون- آواز علیرضا افتخاری)، پاییز نی‌زار (تنظیم‌کننده و تک‌نواز پیانو: کامبیز میرزایی) و مونس جان (خواننده: بهرام باجلان)  
|آثار = میهمان تو (سه‌تار جلال ذوالفنون- آواز علیرضا افتخاری)، پاییز نی‌زار (تنظیم‌کننده و تک‌نواز پیانو: کامبیز میرزایی) و مونس جان (خواننده: بهرام باجلان)  
|خویشاوندان سرشناس = محمدجلیل و شاهو عندلیبی (برادر)
|خویشاوندان سرشناس = محمدجلیل عندلیبی (برادر)
|گروه مقاله =موسیقی
|گروه مقاله =موسیقی
|دوره =
|دوره =
خط ۲۶: خط ۲۶:
|باشگاه =
|باشگاه =
}}
}}
[[پرونده:2042152189.jpg|جایگزین=جمشید عندلیبی|بندانگشتی|جمشید عندلیبی]]
[[پرونده:2042152189- 5.jpg|بندانگشتی|جمشید عندلیبی]]
جمشید عندلیبی (قروه ۱۲‌ اسفند ‌۱۳۳۶ش-  )  
جمشید عندلیبی (قروه ۱۲‌ اسفند ‌۱۳۳۶ش-  تهران 15 اسفند 1402ش)  




نوازنده و مدرس نی و آهنگ‌ساز ایرانی. در خانواده‌ای که از اهالی موسیقی و ادبیات بوده‌اند به دنیا آمد. از 6 ‌سالگی زیر ‌نظر برادرانش به یادگیری موسیقی پرداخت و همزمان با تحصیلات ابتدایی، در ۱۲‌ سالگی ضمن آموزش موسیقی در کلاس‌های فرهنگ و هنر کردستان، به‌ عضویت ارکستر موسیقی ایرانی کردستان در‌آمد. عندلیبی موسیقی را با نواختن ساز آکاردئون آغاز کرد و بعدتر به صورت خودآموز به یادگیری نی پرداخت. در سال 1354 وارد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد و نزد [[حسین عمومی]] به صورت علمی به یادگیری نی پرداخت. او ردیف‌های موسیقی سنتی را نزد نصرالله ناصح‌پور، نورعلی خان برومند و محمدرضا لطفی، و ردیف‌های آوازی را نزد محمدرضا شجریان، محمود کریمی و نصرالله ناصح‌پور یاد گرفته است.


عندلیبی در سال‌ 1360 برای یادگیری شیوه‌ی نوازندگی نیِ [[حسن کسایی (اصفهان ۱۳۰۷ـ۱۳۹۱ش)|حسن کسایی]] به اصفهان رفته است. او از سال‌ 1356 با [[گروه شیدا]] در رادیو ایران اجرا داشته. در سال‌‌ 1357 با همکاری حسین علیزاده، محمدرضا لطفی، پرویز مشکاتیان، ناصر فرهنگ‌فر و علی‌اکبر شکارچی کانون فرهنگی هنری چاوش و [[گروه عارف]] را بنیاد نهادند. عندلیبی به صورت تک‌نوازی یا همراه با گروه و خوانندگانی چون محمدرضا شجریان و علیرضا افتخاری کنسرت‌های متعددی در ایران و کشورهای مختلف داشته. همچنین وی به عنوان نوازنده‌ی نی، با ارکسترهای مختلفی همکاری داشته است. از آثار شاخصی که عندلیبی در تولید آنها همکاری داشته است به آلبوم‌های ''نی‌نوا'' (حسین علیزاده''حکایت نی'' (سه‌نوازی جمشید عندلیبی: نی- مجید درخشانی: تار- مرتضی اعیان: تنبک)، ''آلبوم موسیقی سریال امام علی'' (فرهاد فخرالدینی) و آلبوم‌های ''سرو چمان، پیام نسیم، دل مجنون، آسمان عشق، رسوای دل، بیداد، نوا، دستان، دود عود، یاد ایام'' (همگی با صدای محمدرضا شجریان) می‌توان اشاره کرد. عندلیبی علاوه ‌بر نوازندگی در کار تدریس و آموزش نی و موسیقی و آهنگ‌سازی نیز فعال بوده و آلبوم‌های ''میهمان تو'' (سه‌تار جلال ذوالفنون- آواز علیرضا افتخاری)، ''پاییز نی‌زار'' (تنظیم‌کننده و تک‌نواز پیانو: کامبیز میرزایی) و ''مونس جان'' (خواننده: بهرام باجلان) از ‌جمله فعالیت‌های او در زمینه‌ی آهنگ‌سازی است‌.  
نوازنده و مدرس نی و آهنگ‌ساز ایرانی. در خانواده‌ای که از اهالی موسیقی و ادبیات بوده‌اند به دنیا آمد. از 6 ‌سالگی زیر ‌نظر برادرانش به یادگیری موسیقی پرداخت و همزمان با تحصیلات ابتدایی، در ۱۲‌سالگی ضمن آموزش موسیقی در کلاس‌های فرهنگ و هنر کردستان، به‌ عضویت ارکستر موسیقی ایرانی کردستان در‌آمد. عندلیبی موسیقی را با نواختن ساز آکاردئون آغاز کرد و بعدتر به صورت خودآموز به یادگیری نی پرداخت. در سال 1354ش وارد [[دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران]] شد و نزد [[حسین عمومی]] به صورت علمی به یادگیری نی پرداخت. او ردیف‌های موسیقی سنتی را نزد [[ناصح پور، نصرالله (اردبیل ۱۳۱۹ش )|نصرالله ناصح‌پور]]، [[برومند، نورعلی (تهران ۱۲۸۴ـ۱۳۵۵ش)|نورعلی خان برومند]] و [[لطفی، محمدرضا (گرگان ۱۳۲۵ـ۱۳۹۳ش)|محمدرضا لطفی]]، و ردیف‌های آوازی را نزد [[محمدرضا شجریان (خواننده)|محمدرضا شجریان]] و [[کریمی، محمود (تهران ۱۳۰۶ـ همان جا ۱۳۶۳ش)|محمود کریمی]] یاد گرفته است.  


محمدجلیل عندلیبی (آهنگ‌ساز و نوازنده‌ی سنتور) و شاهو عندلیبی (نوازنده‌ی نی) برادران او هستند.
در سال‌ 1360ش برای یادگیری شیوۀ نوازندگی نیِ [[حسن کسایی (اصفهان ۱۳۰۷ـ۱۳۹۱ش)|حسن کسایی]] به اصفهان رفت. او از سال‌ 1356 با [[گروه شیدا]] در رادیو ایران اجرا داشته است. در سال‌‌ 1357 با همکاری [[علیزاده، حسین (تهران ۱۳۳۰ش )|حسین علیزاده]]، محمدرضا لطفی، [[مشکاتیان، پرویز (نیشابور ۱۳۳۴ ـ تهران ۱۳۸۸ش )|پرویز مشکاتیان]]، [[فرهنگ فر، ناصر (شهرری ۱۳۲۶ـ تهران ۱۳۷۶ش)|ناصر فرهنگ‌فر]] و [[شکارچی، علی اکبر (۱۳۳۸ش )|علی‌اکبر شکارچی]] کانون فرهنگی هنری چاوش و [[گروه عارف]] را بنیاد نهادند. عندلیبی به صورت تک‌نوازی یا همراه با گروه و خوانندگانی چون محمدرضا شجریان و [[افتخاری، علیرضا (اصفهان ۱۳۳۵ش)|علیرضا افتخاری]] کنسرت‌های متعددی در ایران و کشورهای مختلف داشته. همچنین وی به عنوان نوازندۀ نی، با ارکسترهای مختلفی همکاری داشته است.


مقاله‌ی [[عندلیبی، خانواده]] نیز دیده شود.
از آثار شاخصی که عندلیبی در تولید آنها همکاری داشته به آلبوم‌های ''نی‌نوا'' (حسین علیزاده)، ''حکایت نی'' (سه‌نوازی جمشید عندلیبی: نی- [[مجید درخشانی]]: تار- [[مرتضی اعیان]]: تنبک)، ''آلبوم موسیقی [[امام علی (تلویزیون)|سریال امام علی]]'' ([[فخرالدینی، فرهاد (تبریز ۱۳۱۶ش )|فرهاد فخرالدینی]]) و آلبوم‌های ''سرو چمان، پیام نسیم، دل مجنون، آسمان عشق، رسوای دل، بیداد، نوا، دستان، دود عود، یاد ایام'' (همگی با صدای محمدرضا شجریان) می‌توان اشاره کرد. عندلیبی علاوه ‌بر نوازندگی در کار تدریس و آموزش نی و موسیقی و آهنگ‌سازی نیز فعال بوده و آلبوم‌های ''میهمان تو'' (سه‌تار [[ذوالفنون، جلال (آباده ۱۳۱۶ـ۱۳۹۱ش)|جلال ذوالفنون]]- آواز علیرضا افتخاری)، ''پاییز نی‌زار'' (تنظیم‌کننده و تک‌نواز پیانو: کامبیز میرزایی) و ''مونس جان'' (خواننده: بهرام باجلان) از ‌جمله فعالیت‌های او در زمینۀ آهنگ‌سازی است‌.
 
جمشید عندلیبی بر اثر ایست قلبی در منزل شخصی‌اش درگذشت. [[محمدجلیل عندلیبی]] (آهنگ‌ساز و نوازندۀ سنتور) برادر او و شاهو عندلیبی (نوازندۀ نی) پسرعموی پدر اوست. مقالۀ [[عندلیبی، خانواده]] نیز دیده شود.
----
[[رده:موسیقی]]
[[رده:موسیقی]]
[[رده:ایران - اشخاص]]
[[رده:ایران - اشخاص]]
moderation، Moderators، سرویراستار، ویراستار
۵۴٬۱۳۸

ویرایش