ارنست، ریشارد (۱۹۳۳-2021): تفاوت میان نسخه‌ها

</ref> دستگاه اِن‌اِم‌آر و تعبیر طیف آن، جایزۀ نوبل شیمی را در ۱۹۹۱م دریافت کرد. از آن به بعد اِن‌اِم‌آر روشی آرمانی برای بررسی ساختار پروتئین‌ها و دیگر مولکول‌های زیست‌شناختی گردید و بدین ترتیب، بنیاد تصویرسازی تشدید مغناطیسی<ref>magnetic resonance imaging </ref> (‌اِم‌آرآی) نهاده شد. در فن تشدید مغناطیسی هسته‌ای، نمونه‌ای از ماده در معرض سیگنال (پیام)<ref>signal</ref> رادیویی پرانرژی منفردی قرار می‌گیرد که بسیاری از هسته‌های موجود در نمونه به آن واکنش نشان می‌دهند و علایم نامفهومی گسیل می‌کنند. برای تعبیر این پیام، ارنست تحلیل فوریه را به‌کار برد و با استفاده از برنامۀ رایانه‌ای، زمان تحلیل را به نصف رساند. در ۱۹۷۰م، باردیگر در طراحی اِن‌اِم‌آر راهی گشود که به اِن'''‌'''اِم'''‌'''آر فوریۀ دوبعدی<ref> two-dimensionol Fourier NMR</ref> مشهور است. بدین‌ترتیب، ارنست سیگنال‌هایی پرانرژی‌تر را جانشین سیگنال رادیویی منفرد کرد، به‌طوری که می‌شود مولکول‌های پیچیده‌تر و بزرگ‌تر را نیز بررسی کرد. ارنست در وینترتور<ref> Winterthur</ref> سوئیس زاده شد. در انستیتو صنعتی فدرال<ref> Federal Institute of Technology</ref>(ایی‌تی‌اِچ)، واقع در زوریخ، درس خواند و از آن‌جا درجۀ دکتری گرفت (۱۹۶۲م).