صدرالدین علی: تفاوت میان نسخه‌ها

15 جمادی‌الاول 1052ق در محل اقامت پدرش، [[مدینه]]، به دنیا آمد. پس از آموزش مقدمات علوم و ادب، در شانزده‌سالگی همراه پدرش عازم هندوستان شد و نزد اساتیدی چون شیخ محمد بن علی حشری عاملی و شیخ جعفر بن کمال‌الدین شیعی بحرانی در [[حیدرآباد (هند)|حیدرآباد]] علم حساب، فقه و حدیث را فراگرفت. پس از درگذشت پدرش، سید نظام‌الدین، مورد توجه [[عالمگیر گورکانی دوم|عالمگیر]]، پسر [[شاه جهان گورکانی، ابوالمظفر (۱۰۰۰ ـ ۱۰۷۶ ق)|شاه‌جهان]]، پادشاه هندوستان قرار گرفت و مدتی تصدی امور شهرهایی چون [[اورنگ آباد|اورنگ‌آباد]]، ماهور و [[برار]] به او واگذار شد. به نقل از مؤلف فارسنامۀ ناصری (که در تاریخ و جغرافیای فارس نوشته شده) صدرالدین علی در سال 1066ق به هندوستان رفته و پس از 47سال اقامت و زندگی در آن‌جا به سال 1113ق به مکه بازگشته است. سال 1066 به درخواست سلطان حسین صفوی از طریق بیابان نجد به اصفهان آمد و سپس به مشهد رفت. هوای مشهد به مزاجش سازگار نیامد و بنابراین در آن شهر چندان نپایید و مجدداً به اصفهان برگشت و پس از مدتی در شیراز که موطن اجدادش بوده اقامت گزید. پس از درگذشتش که در تاریخ آن اختلاف است، در بقعۀ شاه‌چراغ به خاک سپرده شد. در زلزله‌ای که اواخر سدۀ 13ش در شیراز رخ داده به بقعۀ احمد بن موسی‌الکاظم نیز خساراتی وارد شده که اهم این خسارات محو شدن قبر سیدعلی‌خان است.

*انوارالربیع: قصیده‌ای در 147 بیت و مشتمل بر 153 نوع از صنایع بدیعی (با نامشان) در مدح حضرت محمد. این کتاب در حیدرآباد (1273ق) و تهران (1304ق) به صورت سنگی چاپ شده است. سیدعلی خود بر این قصیدۀ بدیعیه نوشته و نامش را انوارالربیع فی انواع البدیع گذاشته است