سفر به امریکا (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

سفر به امریکا (کتاب) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۵۰

۱۱۳ بایت اضافه‌شده ، ۲ سال پیش

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

Reza rouzbahani

سرویراستار، ویراستار

۵۴٬۹۹۸

ویرایش

@@ خط ۲: / خط ۲: @@
 (به فرانسوی: Page en Amrique) اثری از [[شاتوبریان، رنه (۱۷۶۸ـ۱۸۴۸)|فرانسوا رنه دو شاتوبریان]]. نخستین بار در سال ۱۸۲۷ انتشار یافت. شاتوبریان جوان، پس از سپری کردن سال‌هایی تلخ در قصر پدری خود، در کومبورگ<ref>Combourg</ref> و یک دوره زندگی نظامی و معرفی شدن به دربار و جامعۀ ادبی پاریس، در ۱۷۹۱، به این بهانه که گذرگاه معروف «شمال- غرب» را بیاید، اما در حقیقت به سبب عشق به ناشناخته و علاقه به ماجراجویی، رهسپار امریکا می‌شود. او در این کتاب ادعا می‌کند که تا دریاچه‌های بزرگ<ref>Grands Lacs</ref> پیش رفته است، ولی بیش‌تر تحت تأثیر روایت مسافران و هیأت‌های مذهبی قرار گرفته بود تا چیزهایی که دیده؛ به طوری که در آن منطقۀ افسانه‌ای دیگر جلوتر نرفت. قدرت تخیلش باعث شد که به صورتی کم و بیش درست و قانع‌کننده، چیزهایی را که تنها از زبان چند راوی شنیده بود نقل کند.
-ماجراهای این سفر (که سه ماه طول کشید)، ملاقات با ژنرال واشینگتنی، رهانندۀ مستعمرات انگلیسی و بنیانگذار ایالات متحد امریکا، خلوت صحراها، شکوه [[میسی سیپی، رود|میسی سیپی]] و جنگل‌های عظیم با چنان حرارتی وصف شده است که آدمی تصور می‌کند در همۀ ماجراها مسافر را همراهی می‌کند. شاتوبریان از ماجرای توفانی که به هنگام بازگشت از قارۀ جدید دچار آن شد، برای نگارش صفحاتی چند در کتاب ''شهیدان''<ref>''Les Martyrs/The Martyrs''</ref> و ''خاطرات پس از مرگ''<ref>''Mémories d'outre tombe/Memoires from Beyond the Tomb''</ref> استفاده کرد. بهترین خاطراتش دربارۀ آمریکا را می‌توان در توصیف مناظر در کتاب‌های ''آتالا'' و ''رنه'' یافت و، همچنین، در حماسۀ عظیم ''ناچزها''، که دو داستان قبلی نیز جزء آن است و بر اساس یادداشت‌های این سفر نوشته شده است. شاتوبریان، در این اثر، طبیعت ناآرام خود و شیوۀ کاملاً شخصی و جذاب خود را که، به پیروی از برناردن دو سن- پیر Bernardin de Saint Pierre ، واردکردن غرایب غیربومی به قلمرو ادبی است، نشان می‌دهد. این کتاب بعدتر دقیقاً مورد تحقیق قرار گرفت و منتقدان جدید در آن نکات دور از حقیقتی یافتند که نشان می‌دهد شاتوبریان همۀ آن چیزهایی را که بیان می‌کند، به چشم ندیده است.
+ماجراهای این سفر (که سه ماه طول کشید)، ملاقات با ژنرال واشینگتنی، رهانندۀ مستعمرات انگلیسی و بنیانگذار ایالات متحد امریکا، خلوت صحراها، شکوه [[میسی سیپی، رود|میسی سیپی]] و جنگل‌های عظیم با چنان حرارتی وصف شده است که آدمی تصور می‌کند در همۀ ماجراها مسافر را همراهی می‌کند. شاتوبریان از ماجرای توفانی که به هنگام بازگشت از قارۀ جدید دچار آن شد، برای نگارش صفحاتی چند در کتاب ''شهیدان''<ref>''Les Martyrs/The Martyrs''</ref> و ''خاطرات پس از مرگ''<ref>''Mémories d'outre tombe/Memoires from Beyond the Tomb''</ref> استفاده کرد. بهترین خاطراتش دربارۀ آمریکا را می‌توان در توصیف مناظر در کتاب‌های ''[[آتالا]]'' و ''[[رنه (کتاب)|رنه]]'' یافت و، همچنین، در حماسۀ عظیم ''ناچزها''<ref>''Les Natchez''</ref>، که دو داستان قبلی نیز جزء آن است و بر اساس یادداشت‌های این سفر نوشته شده است. شاتوبریان، در این اثر، طبیعت ناآرام خود و شیوۀ کاملاً شخصی و جذاب خود را که، به پیروی از برناردن دو سن- پیر<ref>Bernardin de Saint Pierre</ref>، واردکردن غرایب غیربومی به قلمرو ادبی است، نشان می‌دهد.
+این کتاب بعدتر، پس از زمان خود شاتوبریان، دقیقاً مورد تحقیق قرار گرفت و منتقدان جدید در آن نکات دور از حقیقتی یافتند که نشان می‌دهد شاتوبریان همۀ آن چیزهایی را که بیان می‌کند، به چشم ندیده است.
 ----