استون، فرانسیس ویلیام (۱۸۷۷ـ۱۹۴۵): تفاوت میان نسخه‌ها

|زادروز=۱۸۷۷م

 

</ref>. طیف‌سنج جرمی ایزوتوپ‌ها را با گسیل یون‌ها یا اتم‌های باردار آن‌ها در میدانی مغناطیسی از هم جدا می‌کند. استون به‌سبب سهمی که در مطالعات نظریۀ اتمی<ref>atomic theory</ref> و شیمی تجزیه<ref> analytic chemistry </ref> داشت، در ۱۹۲۲ موفق به دریافت جایزۀ نوبل شیمی شد. در بیرمنگام زاده شد و در همان‌جا درس خواند. از ۱۹۱۰ به بعد، در آزمایشگاه کاوندیش<ref>Cavendish Laboratory</ref> دانشگاه کیمبریج مشغول به کار شد. در این آزمایشگاه، جان تامسون هم در زمینۀ پرتوهای مثبتی تحقیق می‌کرد که در لامپ‌های تخلیۀ گازی<ref> gaseous discharge </ref> تولید می‌شدند. تامسون و آستون اثر میدان‌های الکتریکی و مغناطیسی را بر پرتوهای مثبت بررسی کردند‌ و نشان دادند این پرتوها متناسب با جرم‌شان منحرف می‌شوند. موقعیت مکانی این پرتوها با برخورددادن پرتوهای منحرف‌شده به صفحۀ عکاسی  آشکارسازی می‌شد. تصویر تولیدشده روی صفحۀ عکاسی را طیف جرمی<ref>mass spectrum </ref> و وسیلۀ سنجش آن را طیف‌سنج جرمی می‌نامند. این روش، که در بررسی‌های فیزیک هسته‌ای اهمیتی اساسی یافت، بعدها برای تعیین ساختار ترکیبات آلی<ref>Organic compounds </ref> نیز به‌کار رفت. اَستون ابتدا با بررسی گاز نئون متوجه شد که این گاز متشکل از دو نوع ایزوتوپ است. طی چند سال بعدی، ترکیب ایزوتوپی بیش از ۵۰ عنصر را بررسی، و کتاب ''ایزوتوپ‌ها''<ref>''Isotopes''</ref> را در ۱۹۲۲ منتشر کرد.

[[Category:فیزیک و مکانیک]] [[Category:(فیزیک و مکانیک)اشخاص و آثار]]