پیکاسو، پابلو (۱۸۸۱ـ۱۹۷۳): تفاوت میان نسخه‌ها

پیکاسو، پابلو (۱۸۸۱ـ۱۹۷۳)(Picasso, Pablo)<br /> {{جعبه زندگینامه

}}[[File:13248400.jpg|thumb|گرنیکا اثر پيکاسو]]

 

پیکاسو در ۱۹۰۰ به پاریس رفت، و از ۱۹۰۴ در آن شهر ماندگار شد. در آغاز همچون [[دگا، ادگار (۱۸۳۴ـ۱۹۱۷)|دگا]]<ref>Degas </ref> و [[تولوز لوترک، هانری (۱۸۶۴ـ۱۹۰۱)|تولوز لوترک]]<ref>Toulouse-Lautrec </ref> بر مضامین اجتماعی تمرکز داشت، اما بین سال‌های ۱۹۰۱ و ۱۹۰۴، اتودهای ساده‌ای از بدن انسان تهیه کرد که رنگِ غالبْ در آن‌ها آبی بود (دورۀ آبی). سپس نقاشی‌هایی از سیرک پدید آورد، که ظرافت و رنگ‌آمیزی متنوع‌تری داشتند (دورۀ صورتی، ۱۹۰۵ـ۱۹۰۶). پس از آن، دگرگونیِ دوران‌سازی در هنرش رخ داد، و بین ۱۹۰۷ و ۱۹۰۹ همراه با [[براک، ژرژ (۱۸۸۲ـ۱۹۶۳)|ژرژ براک]]<ref>Georges Braque </ref>، سبک کوبیسم را بر شالوده‌ای مرکب از آثار [[سزان، پل (۱۸۳۹ـ۱۹۰۶)|سزان]]<ref>Cézanne </ref>، مجسمه‌های افریقایی<ref>Negro Sculpture</ref>، و هنر بدوی<ref> primitive art </ref> پی افکند. ''دوشیزگان ‌آوینیون'' (۱۹۰۷) سرآغاز کوبیسمی است که پیکاسو تا ۱۹۱۴ پیرو آن باقی ماند. همچون براک دو مرحلۀ کوبیسم «تحلیلی<ref>analytic</ref>» (ساختار در عمق) و کوبیسم «ترکیبی<ref>synthetic </ref>» (با جلوۀ تزیینی و دوبعدی) را پشت‌ سر گذاشت. وجهی از تابلوهای کوبیستی‌اش از نقش اشیا (۱۹۱۲ـ۱۹۱۴)، استفاده از کُلاژ<ref>collage </ref> بود.  

از ۱۹۲۰ـ۱۹۲۴ به نوعی نئوکلاسی‌سیسم<ref>neoclassicism </ref> رجعت کرد، که در نقاشی‌ها و باسمه‌های تیزابی<ref>etching </ref> فاقد جزئیاتش از مضامین کلاسیک<ref>classical </ref>، نمود یافت. با دیاگیلف<ref>Diaghilev</ref> آشنا شد و شماری از صحنه‌های باله<ref> ballet </ref> را برای او طراحی کرد (۱۹۱۷ـ۱۹۲۷). دورۀ خلاقانۀ دیگری از هنرش حدود ۱۹۲۵ آغاز شد، و با ظهور سوررئالیسم تقارن یافت. تصویر گاو، نشانۀ دیرینۀ کشمکش و مصیبت در فرهنگ اسپانیایی، به‌تدریج در نقاشی‌ها و باسمه‌های تیزابی‌اش تجلّی یافتند؛ و''گرنیکا''، که آن را در ۱۹۳۷ درخلال جنگ داخلی اسپانیا نقاشی کرد، گفتار تصویری خشماگینی بود دربارۀ واقعۀ اسفبار بمباران غیرنظامیان، که در آن این نماد را به‌کار گرفت. در آثار بعدی‌اش آزادانه از سبک و وسیله‌ای به سبک و وسیلۀ‌ دیگری رو آورد، و همه را با آزادی و مهارت شگفت‌آوری به‌کار ‌بُرد. پیکاسو فرزند نقاش و طراحی با نام خوزه روئیس بلاسکو<ref>José Ruiz Blasco </ref> بود، اما نام خانوادگی مادرش ماریا پیکاسو<ref>Maria Picasso </ref> را بر خود نهاد. از خردسالی نزد پدرش به نقاشی و طراحی پرداخت و با هنرمندان و ادیبان بارسلون معاشر شد. ۱۹ساله بود که به پاریس رفت. پیکاسو مجسمه‌هایی فلزی ساخت، سفالگری کرد (از ۱۹۴۶ در ویلوریس<ref>Villauris</ref> نزدیک آنتیب<ref>Antibes </ref>)، و انبوهی چاپنقش<ref>print</ref>، باسمۀ تیزابی، چاپنقش سنگی<ref> lithograph </ref>، و چاپنقش تیزابی سایه‌دار<ref>aquatint </ref> پدید آورد. کارهای گرافیکی‌اش، از برجسته‌ترین دستاوردهای اویند، و آثاری همچون تصویرهایی برای کتاب‌های [[اووید]]<ref>Ovid</ref> و [[بالزاک، اونوره دو (۱۷۹۹ـ۱۸۵۰)|بالزاک]]<ref> Balzac </ref>، باسمه‌های تیزابی مینوتور<ref>Minotaur</ref>، و چاپنقش‌های تیزابیِ سایه‌دار با نام''تاریخ طبیعی''<ref> Natural History </ref> بوفون<ref>Buffon </ref> (۱۹۴۲) را دربر می‌گیرند. مهارت حیرت‌انگیز پیکاسو در ۱۸۰ طراحی‌اش «از نقاش و مدل» مشهود است (۱۹۵۳ـ۱۹۵۴). فیلمی که او را درحال کار نشان می‌دهد، حکایت از خستگی‌ناپذیر‌ی‌اش دارد. پیکاسو بر روند کلی هنر مدرن<ref>modern art</ref> تأثیری عمیق نهاد؛ هیچ هنرمندی از مکتب پاریس پس از پیکاسو نتوانست نفوذ جهانی او را پیدا کند، اگرچه هنر غیرشکل‌نمای<ref> non-figurative </ref> امروزی، منابع الهام دیگری یافته است. نقاشی‌های پیکاسو در بسیاری از نگارخانه‌های ملی و مجموعه‌های خصوصی جهان پراکنده‌اند. در ۲۰۰۴ پرده‌ای از او با نام ''پسری با پیپ''<ref>''Boy With a Pipe''</ref> به مبلغ ۱۰۴میلیون دلار به‌فروش رسید.[[File:13248400-1.jpg|thumb|پيکاسو، پابلو]]&nbsp;

<br /> <!--13248400-->

[[Category:نگارگری و مجسمه سازی جهان]]  

[[Category:قرن 20 - اشخاص]]