ابن حزم، علی (قرطبه ۳۸۴ـ لبله ۴۵۶ق): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=ابن حزم|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=ابومحمد على بن احمد بن سعيد|نام مستعار=|لقب=|زادروز=قرطبه ۳۸۴ق|تاریخ مرگ=لبله ۴۵۶ق|دوره زندگی=|ملیت=اندلسی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=فقیه و محدث|شغل و تخصص های دیگر=فیلسوف|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=المحلّی فی شرح المجلّی در فقه شافعی؛ الفصل فی الملل و الاهواء و النحل در عقاید؛ جوامعالسیرة؛ التقریب لحدّ المنطق|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=دین اسلام|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | {{جعبه زندگینامه|عنوان=ابن حزم|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=ابومحمد على بن احمد بن سعيد|نام مستعار=|لقب=|زادروز=قرطبه ۳۸۴ق|تاریخ مرگ=لبله ۴۵۶ق|دوره زندگی=|ملیت=اندلسی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=فقیه و محدث|شغل و تخصص های دیگر=فیلسوف|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=المحلّی فی شرح المجلّی در فقه شافعی؛ الفصل فی الملل و الاهواء و النحل در عقاید؛ جوامعالسیرة؛ التقریب لحدّ المنطق|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=دین اسلام|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | ||
ابن | ابن حَزْم، علی (قرطبه ۳۸۴ـ لَبله ۴۵۶ق)<br> | ||
<p>(نام: ابومحمد علی بن احمد بن سعید) فیلسوف، فقیه و محدث اَنْدُلُسی. شاگرد ابوعبدالله محمد مذحجی، ابوالقاسم عبدالرحمن ازدی و ابوعبدالله بن دحون است. بهرغم اشتغالات سیاسی دارای آثار گوناگونی در موضوعات مختلف فقهی، تاریخی، کلامی و منطقی است. وی گذشته از گرایشهای فقهی مکتب ظاهرگرایانه، در مبانی عقلی از نوادر فیلسوفانی است که به بحث شناخت توجه داشتند و در این رهگذر تأملات درخور توجهی در مسئلۀ زبان، و چگونگی القای مفاهیم در ساختارهای منطقی کرده است. از آثارش: ''المحلّی فی شرح المجلّی'' در فقه شافعی؛ ''الفصل فی الملل و الاهواء و النحل'' در عقاید؛ ''جوامعالسیرة''؛ ''التقریب لحدّ المنطق''. </p> | <p>(نام: ابومحمد علی بن احمد بن سعید) فیلسوف، فقیه و محدث اَنْدُلُسی. شاگرد ابوعبدالله محمد مذحجی، ابوالقاسم عبدالرحمن ازدی و ابوعبدالله بن دحون است. بهرغم اشتغالات سیاسی دارای آثار گوناگونی در موضوعات مختلف فقهی، تاریخی، کلامی و منطقی است. وی گذشته از گرایشهای فقهی مکتب ظاهرگرایانه، در مبانی عقلی از نوادر فیلسوفانی است که به بحث شناخت توجه داشتند و در این رهگذر تأملات درخور توجهی در مسئلۀ زبان، و چگونگی القای مفاهیم در ساختارهای منطقی کرده است. از آثارش: ''المحلّی فی شرح المجلّی'' در فقه شافعی؛ ''الفصل فی الملل و الاهواء و النحل'' در عقاید؛ ''جوامعالسیرة''؛ ''التقریب لحدّ المنطق''. </p> | ||
<br><!--11029300--> | <br><!--11029300--> |