اژدها (اخترشناسی): تفاوت میان نسخه‌ها

</ref> بزرگ، اما کم‌فروغی به شکل اژدهایی حلقه‌زده بر گِرد قطب شمال آسمانی<ref>north celestial pole  

</ref>. براساس حرکت تقدیمی<ref>precession </ref> یا لنگش محوری<ref>axial wobble </ref> زمین، ستارۀ آلفا اژدها<ref>Alpha Draconis </ref> (ثُعبان) ۴,۷۰۰ سال پیش ستارۀ قطبی بوده است. به‌نظر می‌رسد این ستاره به‌تدریج کم‌فروغ شده است، زیرا اکنون درخشان‌ترین ستارۀ این صورت فلکی و به درخشندگی اوایل قرن ۱۷ نیست. ستارۀ گاما اژدها<ref>Gamma Draconis </ref> درخشان‌تر از ثُعبان است. در قرن ۱۸، اخترشناس انگلیسی، جیمز برَدلی<ref>James Bradley </ref>، این ستاره را دقیقاً بررسی کرد و با توجه به تغییر ظاهری موقعیت این ستاره، ابیراهی نور ستاره<ref>abberation of star light </ref> و رقص محوری<ref>nutation</ref> را کشف کرد.