آرام، احمد (تهران ۱۲۸۳ـ امریکا ۱۳۷۷ش): تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه زندگینامه

|نام =

}}مصحّح، مترجم و پژوهشگر ایرانی. پس از تحصیل دورۀ ابتدایی و سه سال اول دورۀ متوسطه، به مدرسۀ دارالفنون رفت. هم‌زمان به تحصیلاتش در رشتۀ حقوق و پزشکی ادامه داد، اما پس از سه سال تحصیل در رشتۀ حقوق و پنج سال در رشتۀ پزشکی، تحصیلات خود را رها کرد. از ۱۳۰۲ش به‌تدریس پرداخت. از همان ابتدای خدمت، به تألیف کتاب‌های درسی فیزیک، شیمی، جغرافیا و ریاضیات روی‌نهاد. بعدها، در وزارت آموزش و پرورش، عهده‌دار سمت‌های دیگری نیز شد. پس از بازنشستگی در ۱۳۳۳ش، یکسره به ترجمۀ کتاب‌های علمی و فرهنگی پرداخت. در ضمن با غلامحسین مصاحب نیز در ''دایرة‌المعارف'' ''فارسی'' همکاری کرد. به زبان‌های فرانسه، انگلیسی و عربی تسلّط داشت. ''کیمیای سعادت'' را تصحیح کرد (۱۳۱۷ش) و در اواخر عمر قرآن را به فارسی برگرداند. بیش از ۱۴۰ اثر از این سه زبان به فارسی برگردانده است. از آثار و ترجمه‌های اوست: ''علم و فرزانگی''؛ ''مشرق زمین، گاهوارۀ تمدن''؛ ''یونانیان و بربرها''؛ ''تاریخ علم''، ''و شش بال'' (جورج سارتون)؛ ''منطق اکتشاف علمی''؛ ''ساختار انقلاب علمی''؛''تاریخ نجوم در اسلام''؛''تاریخ اسلام کیمبریج''؛''سه حکیم مسلمان''؛''انتقال علوم یونانی به عالم اسلام''؛ ''ابوریحان بیرونی''؛ ''خدا و انسان در قرآن''؛ ''انقلاب بزرگ''؛ ''علم در اسلام''؛ ''لغت‌های قرآن مجید''؛ ''فقر تاریخیگری''، از کارل پوپر.