وایلر، ویلیام (۱۹۰۲ـ ۱۹۸۱): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۷: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}کارگردان امریکایی سینما، زادۀ آلمان. سبکی ماهرانه و دقیق داشت و فیلم‌های ''بلندی‌های بــادگـیــر''<ref>''Wuthering Heights'' | }} | ||
وایْلِر، ویلیام (۱۹۰۲ـ ۱۹۸۱)(Wyler, William)<br /> [[File:40053400.jpg|thumb|وايْلِر، ويليام]] | |||
کارگردان امریکایی سینما، زادۀ آلمان. سبکی ماهرانه و دقیق داشت و فیلم‌های ''بلندی‌های بــادگـیــر''<ref>''Wuthering Heights'' | |||
</ref> (۱۹۳۹)، ''خــانــم مینی‌ور''<ref>''Mrs Miniver'' | </ref> (۱۹۳۹)، ''خــانــم مینی‌ور''<ref>''Mrs Miniver'' | ||
</ref> (۱۹۴۲)، ''بن هور''<ref>''Ben Hur''</ref> (۱۹۵۹)، و ''دختر مضحک''<ref>''Funny Girl''</ref> (۱۹۶۸) را کارگردانی کرد. از ۱۹۲۲ در امریکا زندگی کرد. ویلیام وایلر در مولوز<ref> Mulhouse</ref>، آلمان، به‌دنیا آمد. در سوئیس و فرانسه تحصیل کرد. پیش از این‌که در ۱۹۲۵ به کارگردانی روآورد، سِمت‌های مختلفی را در استودیوهای یونیورسال تجربه کرد. پس از ساخت چند فیلم وسترن کوچک‌اندازه، فیلم‌های بحث‌انگیزی ساخت مانند ''قهرمانان جهنم''<ref>''Hell’s Heroes'' </ref> (۱۹۳۰). در ۱۹۳۶ با [[گلدوین، سامویل (۱۸۸۲ـ۱۹۷۴)|ساموئل گلدوین]]<ref>Samuel Goldwyn</ref> همکاری سودمندی را آغاز کرد، که دَه سال به طول انجامید؛ بعضی از بهترین فیلم‌هایش در این دوره عبارت‌اند از ''این سه نفر''<ref>''These Three'' </ref> (۱۹۳۶) ''دادزورث''<ref>''Dodsworth'' </ref> (۱۹۳۶) ''بن‌بست''<ref>''Dead End'' </ref> (۱۹۳۷)، ''جز‌بل''<ref>''Jezebel''</ref> (۱۹۳۷)، ''بهترین سال‌های زندگی ما''<ref>''The Best Years of Our Lives'' </ref> (۱۹۴۶)؛ که فیلم اخیر جایزۀ اسکار بهترین فیلم و بهترین کارگردانی را برای وایلر به ارمغان آوردند. درخلال جنگ جهانی دوم در نیروی هوایی ارتش<ref>Army Air Corps </ref> خدمت کرد و سه فیلم مستند ارزشمند ساخت. فیلم‌های پس از جنگ او عبارت‌اند از ''وارثه''<ref>''The Heiress'' </ref> (۱۹۴۹)، ''داستان کارآگاه''<ref>''Detective Story'' </ref> (۱۹۵۱)، ''کَری''<ref>''Carrie'' </ref> (۱۹۵۲)، ''تعطیلات در رم''<ref>''Roman Holiday'' </ref> (۱۹۵۳، اولین فیلم [[هپبورن، آدری (۱۹۲۹ـ۱۹۹۳)|آدری هپبورن]]<ref>Audrey Hepburn</ref>)، ''ترغیب دوستانه''<ref>''Friendly Persuasion'' </ref> (۱۹۵۶)، ''سرزمین بزرگ''<ref>''The Big Country'' </ref> (۱۹۵۸) و ''بن‌هور'' (۱۹۵۹) فیلمی بزرگ و حماسی که سه جایزه اسکار ازجمله بهترین کارگردانی و بهترین فیلم را به‌دست آورد. در ۱۹۶۵ از سوی آکادمی علوم و هنرهای سینمایی<ref>''Academy of Motion Picture Arts and Sciences'' </ref>، جایزۀ اروینگ تالبرگ<ref>Irving Thalberg </ref> را دریافت کرد و در ۱۹۷۶ مؤسسه فیلم امریکا<ref>American Film Institute </ref> جایزه یک عمر فعالیت هنری را به او اعطا کرد. فیلمی مستند دربارۀ زندگی و آثارش، با نام ''به کارگردانی ویلیام وایلر''<ref>''Directed by William Wyler''</ref> در ۱۹۸۶ منتشر شد. | </ref> (۱۹۴۲)، ''بن هور''<ref>''Ben Hur''</ref> (۱۹۵۹)، و ''دختر مضحک''<ref>''Funny Girl''</ref> (۱۹۶۸) را کارگردانی کرد. از ۱۹۲۲ در امریکا زندگی کرد. ویلیام وایلر در مولوز<ref> Mulhouse</ref>، آلمان، به‌دنیا آمد. در سوئیس و فرانسه تحصیل کرد. پیش از این‌که در ۱۹۲۵ به کارگردانی روآورد، سِمت‌های مختلفی را در استودیوهای یونیورسال تجربه کرد. پس از ساخت چند فیلم وسترن کوچک‌اندازه، فیلم‌های بحث‌انگیزی ساخت مانند ''قهرمانان جهنم''<ref>''Hell’s Heroes'' </ref> (۱۹۳۰). در ۱۹۳۶ با [[گلدوین، سامویل (۱۸۸۲ـ۱۹۷۴)|ساموئل گلدوین]]<ref>Samuel Goldwyn</ref> همکاری سودمندی را آغاز کرد، که دَه سال به طول انجامید؛ بعضی از بهترین فیلم‌هایش در این دوره عبارت‌اند از ''این سه نفر''<ref>''These Three'' </ref> (۱۹۳۶) ''دادزورث''<ref>''Dodsworth'' </ref> (۱۹۳۶) ''بن‌بست''<ref>''Dead End'' </ref> (۱۹۳۷)، ''جز‌بل''<ref>''Jezebel''</ref> (۱۹۳۷)، ''بهترین سال‌های زندگی ما''<ref>''The Best Years of Our Lives'' </ref> (۱۹۴۶)؛ که فیلم اخیر جایزۀ اسکار بهترین فیلم و بهترین کارگردانی را برای وایلر به ارمغان آوردند. درخلال جنگ جهانی دوم در نیروی هوایی ارتش<ref>Army Air Corps </ref> خدمت کرد و سه فیلم مستند ارزشمند ساخت. فیلم‌های پس از جنگ او عبارت‌اند از ''وارثه''<ref>''The Heiress'' </ref> (۱۹۴۹)، ''داستان کارآگاه''<ref>''Detective Story'' </ref> (۱۹۵۱)، ''کَری''<ref>''Carrie'' </ref> (۱۹۵۲)، ''تعطیلات در رم''<ref>''Roman Holiday'' </ref> (۱۹۵۳، اولین فیلم [[هپبورن، آدری (۱۹۲۹ـ۱۹۹۳)|آدری هپبورن]]<ref>Audrey Hepburn</ref>)، ''ترغیب دوستانه''<ref>''Friendly Persuasion'' </ref> (۱۹۵۶)، ''سرزمین بزرگ''<ref>''The Big Country'' </ref> (۱۹۵۸) و ''بن‌هور'' (۱۹۵۹) فیلمی بزرگ و حماسی که سه جایزه اسکار ازجمله بهترین کارگردانی و بهترین فیلم را به‌دست آورد. در ۱۹۶۵ از سوی آکادمی علوم و هنرهای سینمایی<ref>''Academy of Motion Picture Arts and Sciences'' </ref>، جایزۀ اروینگ تالبرگ<ref>Irving Thalberg </ref> را دریافت کرد و در ۱۹۷۶ مؤسسه فیلم امریکا<ref>American Film Institute </ref> جایزه یک عمر فعالیت هنری را به او اعطا کرد. فیلمی مستند دربارۀ زندگی و آثارش، با نام ''به کارگردانی ویلیام وایلر''<ref>''Directed by William Wyler''</ref> در ۱۹۸۶ منتشر شد. | ||