کلاری، محمود (تهران ۱۳۳۰ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
محمود کلاری (تهران 24 فروردین ۱۳۳۰ش- )<br> | محمود کلاری (تهران 24 فروردین ۱۳۳۰ش- )<br> | ||
عکاس و فیلم‌بردار ایرانی. دورۀ تخصصی شناخت و تکنیک عکاسی را در نیویورک گذراند و در آژانس بین‌المللی عکس خبری سیگما در پاریس عکاسی کرد. کلاری تاکنون موفق به دریافت سیمرغ بلورین بهترین فیلمبرداری از دوره‌های هفتم (برای فیلم ''سرب''- 1367)، چهاردهم (برای فیلم ''[[گبه (سینما)|گبه]]''- 1374)، هجدهم (برای فیلم ''بوی کافور، عطر یاس''- 1378)، سیمرغ بلورین ویژۀ هنر و تجربۀ دورۀ بیست و پنجم (برای فیلم ''[[خون بازی|خون‌بازی]]''- 1385) و همچنین از بیست و نهمین دورۀ جشنواره فیلم فجر (برای فیلم ''[[جدایی نادر از سیمین]]''- 1389) شده و از این حیث در سینمای ایران رکورددار است. علاوه بر این وی جوایز و افتخارات دیگری را نیز از جشنواره‌های داخلی و بین‌المللی برای فیلمبرداری کسب کرده است. | عکاس و فیلم‌بردار ایرانی. دورۀ تخصصی شناخت و تکنیک عکاسی را در [[نیویورک]] گذراند و در آژانس بین‌المللی عکس خبری سیگما در پاریس عکاسی کرد. کلاری تاکنون موفق به دریافت سیمرغ بلورین بهترین فیلمبرداری از دوره‌های هفتم (برای فیلم ''سرب''- 1367)، چهاردهم (برای فیلم ''[[گبه (سینما)|گبه]]''- 1374)، هجدهم (برای فیلم ''بوی کافور، عطر یاس''- 1378)، سیمرغ بلورین ویژۀ هنر و تجربۀ دورۀ بیست و پنجم (برای فیلم ''[[خون بازی|خون‌بازی]]''- 1385) و همچنین از بیست و نهمین دورۀ جشنواره فیلم فجر (برای فیلم ''[[جدایی نادر از سیمین]]''- 1389) شده و از این حیث در سینمای ایران رکورددار است. علاوه بر این وی جوایز و افتخارات دیگری را نیز از جشنواره‌های داخلی و بین‌المللی برای فیلمبرداری کسب کرده است. | ||
کلاری در آغاز دهۀ ۱۳۵۰ به‌‌صورت تجربی و از ۱۳۵۳ به‌شکل حرفه‌ای برای مطبوعات عکاسی کرد. وی اولین نمایشگاه عکس خود را با عنوان «حکایت تنهایی آدم» در سال ۱۳۵۵ در تهران برگزار کرده است. زمینۀ ورود کلاری به سینما با عکاسی فیلم ''مدرسۀ موش‌ها'' (۱۳۶۳ش، [[برومند، مرضیه (تهران ۱۳۳۰ش)|مرضیه برومند]]، [[طالبی، محمدعلی (تهران ۱۳۳۷ش)|محمدعلی طالبی]]) بوده است. سپس در فیلم ''جاده‌های سرد'' نخستین‌بار فیلمبرداری حرفه‌ای را تجربه کرد، و با ''روزهای انتظار'' (۱۳۶۶) به مقام مدیر فیلمبرداری ارتقا یافت. بعد از ''شیر سنگی'' (۱۳۶۶) و ''ویزا'' (۱۳۶۷)، فیلمبرداری ''سرب ''(۱۳۶7)، دورۀ جدیدی در فعالیت حرفه‌ای کلاری بود. تا پیش از ''سرب،'' وسوسه‌های عکاسی دست‌مایۀ اصلی کارهای او را تشکیل می‌داد؛ اما از ''سرب'' به‌‌بعد دقت ویژه‌ای در نورپردازی کرد که در زیبا‌شناسی فیلم تأثیر داشت. کلاری علاوه بر کار عکاسی و فیلمبرداری و همچنین بازی در چند فیلم سینمایی، فیلمنامۀ فیلم‌های ''ابر و آفتاب'' (۱۳۷۵) و ''رقص با رؤیا'' (۱۳۸۰) را نوشته و خود کارگردانی کرده است. | کلاری در آغاز دهۀ ۱۳۵۰ به‌‌صورت تجربی و از ۱۳۵۳ به‌شکل حرفه‌ای برای مطبوعات عکاسی کرد. وی اولین نمایشگاه عکس خود را با عنوان «حکایت تنهایی آدم» در سال ۱۳۵۵ در تهران برگزار کرده است. زمینۀ ورود کلاری به سینما با عکاسی فیلم ''مدرسۀ موش‌ها'' (۱۳۶۳ش، [[برومند، مرضیه (تهران ۱۳۳۰ش)|مرضیه برومند]]، [[طالبی، محمدعلی (تهران ۱۳۳۷ش)|محمدعلی طالبی]]) بوده است. سپس در فیلم ''جاده‌های سرد'' نخستین‌بار فیلمبرداری حرفه‌ای را تجربه کرد، و با ''روزهای انتظار'' (۱۳۶۶) به مقام مدیر فیلمبرداری ارتقا یافت. بعد از ''شیر سنگی'' (۱۳۶۶) و ''ویزا'' (۱۳۶۷)، فیلمبرداری ''سرب ''(۱۳۶7)، دورۀ جدیدی در فعالیت حرفه‌ای کلاری بود. تا پیش از ''سرب،'' وسوسه‌های عکاسی دست‌مایۀ اصلی کارهای او را تشکیل می‌داد؛ اما از ''سرب'' به‌‌بعد دقت ویژه‌ای در نورپردازی کرد که در زیبا‌شناسی فیلم تأثیر داشت. کلاری علاوه بر کار عکاسی و فیلمبرداری و همچنین بازی در چند فیلم سینمایی، فیلمنامۀ فیلم‌های ''ابر و آفتاب'' (۱۳۷۵) و ''رقص با رؤیا'' (۱۳۸۰) را نوشته و خود کارگردانی کرده است. | ||