فلسفه در ع‍ص‍ر ت‍راژی‍ک یونانیان: تفاوت میان نسخه‌ها
فلسفه در ع‍ص‍ر ت‍راژی‍ک یونانیان (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۴ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۴۵
، ۱۰ ماه پیشبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
فلسفه در ع‍ص‍ر ت‍راژی‍ک یونانیان (Philosophy in the Tragic Age of the Greeks) | فلسفه در ع‍ص‍ر ت‍راژی‍ک یونانیان (Philosophy in the Tragic Age of the Greeks) | ||
(به آلمانی: ''Philosophie im tragischen Zeitalter der Griechen'') عنوان کتابی از [[نیچه، فریدریش ویلهلم (۱۸۴۴ـ۱۹۰۰)|فردریش نیچه]]، به آلمانی. کتاب که در واقع | (به آلمانی: ''Philosophie im tragischen Zeitalter der Griechen'') عنوان کتابی از [[نیچه، فریدریش ویلهلم (۱۸۴۴ـ۱۹۰۰)|فردریش نیچه]]، به آلمانی. کتاب که در واقع پس از مرگ نیچه نخست به زبان فرانسوی منتشر شده، نه اثر مستقل و کامل، بلکه مجموعه‌ای از یادداشت‌ها، مقالات و طرح‌های ناتمام اوست که تا سال 1873م به قصد تحلیل تاریخی فلسفۀ یونان باستان نوشته شده، اما نه تکمیل و نه تدوین شده‌اند. این کتاب که در شکل چاپی مقدمه‌هایی از یادداشت‌های نیچه بر ابتدای آن افزوده شده، چندمرتبه در ایران ترجمه شده؛ از جمله ''سی‍ر حکمت در یونان: فلسفه در ع‍ص‍ر ت‍راژی‍ک یونانیان'' (برگردانِ مجید شریف- چاپ نخست 1378؛ چاپ هشتم: 1402ش) و ''حکمت در دوران شکوفای فکری یونانیان'' (کامبیز گوتن- چاپ نخست 1384؛ چاپ چهارم: 1398ش). | ||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
'''گزارش محتوا''' | '''گزارش محتوا''' | ||
نیچه تحت تأثیر [[شوپنهاور، آرتور (۱۷۸۸ـ۱۸۶۰)|شوپنهاور]] کمتر در جستجوی شناخت عینی فلاسفۀ ماقبل [[سقراط]] است تا شناخت خودش و تأیید خویش با کلمات آنان. به عقیدۀ او فلسفه عالی‌ترین تخیل است. فلسفه با کار هنری خويشاوند است و اساساً ذهنی است. نیچه که قبل از آنکه هرمان الکساندر دیلز<ref>Hermann Alexander Diels</ref> چاپ انتقادی بزرگ فلاسفۀ ماقبل سقراطی خود (''قطعات پیشاسقراطی''<ref>''Die Fragmente der Vorsokratiker''</ref>) را منتشر کند به کار پرداخته بود، با چنین عقایدی به هیچ‌وجه نمی‌توانست اثری تاریخی به معنای متعارف کلمه به وجود آورد. او در فلسفه در ع‍ص‍ر ت‍راژی‍ک یونانیان سلسله‌تصاویری از [[طالس]]، [[آناکسیماندروس]]، [[پارمنیدس|پارمنیدس،]] [[هراکلیتوس]] و [[آناکساگوراس]] به دست داده است. این متفکران به مثابه قهرمانان یک دانش عاطفی ظاهر می‌شوند که از همان نفخه‌ای که اسطوره و تراژدی را به وجود آورده زاده شده است. برعکس سقراط آغاز عقل‌گرایی را نشان | نیچه تحت تأثیر [[شوپنهاور، آرتور (۱۷۸۸ـ۱۸۶۰)|شوپنهاور]] کمتر در جستجوی شناخت عینی فلاسفۀ ماقبل [[سقراط]] است تا شناخت خودش و تأیید خویش با کلمات آنان. به عقیدۀ او فلسفه عالی‌ترین تخیل است. فلسفه با کار هنری خويشاوند است و اساساً ذهنی است. نیچه که قبل از آنکه هرمان الکساندر دیلز<ref>Hermann Alexander Diels</ref> چاپ انتقادی بزرگ فلاسفۀ ماقبل سقراطی خود (''قطعات پیشاسقراطی''<ref>''Die Fragmente der Vorsokratiker''</ref>) را منتشر کند به کار پرداخته بود، با چنین عقایدی به هیچ‌وجه نمی‌توانست اثری تاریخی به معنای متعارف کلمه به وجود آورد. او در فلسفه در ع‍ص‍ر ت‍راژی‍ک یونانیان سلسله‌تصاویری از [[طالس]]، [[آناکسیماندروس]]، [[پارمنیدس|پارمنیدس،]] [[هراکلیتوس]] و [[آناکساگوراس]] به دست داده است. این متفکران به مثابه قهرمانان یک دانش عاطفی ظاهر می‌شوند که از همان نفخه‌ای که اسطوره و تراژدی را به وجود آورده زاده شده است. برعکس سقراط آغاز عقل‌گرایی را نشان می‌دهد و از بخت بد، تمدن سنت دوگانۀ مذهبی و مابعدالطبیعی را ویران می‌سازد. | ||
---- | ---- | ||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:فلسفه ، منطق و کلام]] | [[رده:فلسفه ، منطق و کلام]] | ||
[[رده:فلسفه غرب – اشخاص، آثار و مکاتب]] | [[رده:فلسفه غرب – اشخاص، آثار و مکاتب]] | ||