پرش به محتوا

اف موری آبراهام: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:


(نام کامل: فحرید موری آبراهام<ref>Fahrid Murray Abraham</ref>) بازیگر سوری‌تبارِ امریکاییِ برندۀ [[اسکار، جایزه|جایزۀ اسکار]] بهترین بازیگر نقش اول مرد. پدر و مادرش به ترتیب سوری و ایتالیایی بودند. تحصیلاتش را در دانشگاه تگزاس<ref>University of Texas</ref> به پایان رساند. سپس در استودیوی هربرت برگاف<ref>Herbert Berghof Studio</ref> (در نیویورک) تحت نظر یوتا هیگن<ref>Uta Hagen</ref> (1919 - 2004م) آموزش بازیگری دید. از اواسط دهۀ 1960م روی صحنه رفت. در سال 1971م نیز نخستین فیلمش را بازی کرد. پس از سال‌ها بازی در نقش‌های کوچکِ فیلم‌های گاه معتبر، سرانجام برای نقش [[سالیری ، آنتونیو (۱۷۵۰ـ۱۸۲۵)|آنتونیو سالیری]] در ''آمادئوس''<ref>''Amadeus''</ref> (1984م) برندۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اصلی شد و به شهرت رسید. آبراهام برای ''آمادئوس'' برندهٔ جایزه گلدن گلوب<ref>Golden Globe Award</ref> بهترین بازیگر مرد فیلم درام و نامزد دریافت جایزۀ بفتا<ref>British Academy Film Awards</ref>ی بهترین بازیگر نقش اول مرد نیز شد. در سال‌های بعد حضور فعال و چشمگیری (از جمله در ''نام گل سرخ''<ref>''Der Name der Rose''</ref>/1986م، ''مردی بی‌گناه''<ref>''An Innocent Man''</ref>/ 1989م و ''چشم بیوه''<ref>''Eye of the Widow''</ref>/1991م) داشت. پس از افولش در سینما در دهۀ نخست 2000م، در دههٔ بعد در دو فیلم تحسین‌شده بازی کرد: اول در فیلمی از [[کوین، برادران|برادران کوئن]] با عنوان ''درون لوین دیویس''<ref>''Inside Llewyn Davis''</ref> (۲۰۱۳م) در نقش برنامه‌ریز و مدیر موسیقی فولکلور (باد گراسمن<ref>Bud Grossman</ref>) و سپس در فیلمی از وس اندرسون<ref>Wes Anderson</ref> با عنوان ''هتل بزرگ بوداپست''<ref>''The Grand Budapest Hotel''</ref> (۲۰۱۴م) در نقش مردی مرموز به نام «آقای مصطفی». در این دهه حضور او در نقش یک متخصص عملیات سیاه به نام «دار آدل<ref>Dar Adal</ref>» در مجموعۀ تلویزیونی ''هوملند''<ref>''Homeland''</ref> نیز مورد توجه قرار گرفت.   
(نام کامل: فحرید موری آبراهام<ref>Fahrid Murray Abraham</ref>) بازیگر سوری‌تبارِ امریکاییِ برندۀ [[اسکار، جایزه|جایزۀ اسکار]] بهترین بازیگر نقش اول مرد. پدر و مادرش به ترتیب سوری و ایتالیایی بودند. تحصیلاتش را در دانشگاه تگزاس<ref>University of Texas</ref> به پایان رساند. سپس در استودیوی هربرت برگاف<ref>Herbert Berghof Studio</ref> (در نیویورک) تحت نظر یوتا هیگن<ref>Uta Hagen</ref> (1919 - 2004م) آموزش بازیگری دید. از اواسط دهۀ 1960م روی صحنه رفت. در سال 1971م نیز نخستین فیلمش را بازی کرد. پس از سال‌ها بازی در نقش‌های کوچکِ فیلم‌های گاه معتبر، سرانجام برای نقش [[سالیری ، آنتونیو (۱۷۵۰ـ۱۸۲۵)|آنتونیو سالیری]] در ''آمادئوس''<ref>''Amadeus''</ref> (1984م) برندۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اصلی شد و به شهرت رسید. آبراهام برای ''آمادئوس'' برندهٔ جایزه گلدن گلوب<ref>Golden Globe Award</ref> بهترین بازیگر مرد فیلم درام و نامزد دریافت جایزۀ بفتا<ref>British Academy Film Awards</ref>ی بهترین بازیگر نقش اول مرد نیز شد. در سال‌های بعد حضور فعال و چشمگیری (از جمله در ''نام گل سرخ''<ref>''Der Name der Rose''</ref>/1986م، ''مردی بی‌گناه''<ref>''An Innocent Man''</ref>/ 1989م و ''چشم بیوه''<ref>''Eye of the Widow''</ref>/1991م) داشت. پس از افولش در سینما در دهۀ نخست 2000م، در دههٔ بعد در دو فیلم تحسین‌شده بازی کرد: اول در فیلمی از [[کوین، برادران|برادران کوئن]] با عنوان ''درون لوین دیویس''<ref>''Inside Llewyn Davis''</ref> (۲۰۱۳م) در نقش برنامه‌ریز و مدیر موسیقی فولکلور (باد گراسمن<ref>Bud Grossman</ref>) و سپس در فیلمی از وس اندرسون<ref>Wes Anderson</ref> با عنوان ''هتل بزرگ بوداپست''<ref>''The Grand Budapest Hotel''</ref> (۲۰۱۴م) در نقش مردی مرموز به نام «آقای مصطفی». در این دهه حضور او در نقش یک متخصص عملیات سیاه به نام «دار آدل<ref>Dar Adal</ref>» در مجموعۀ تلویزیونی ''هوملند''<ref>''Homeland''</ref> نیز مورد توجه قرار گرفت.   
موری آبراهام در تمام دورۀ فعالیت حرفه‌ای‌اش در اجراهای زیادی از آثار [[شکسپیر، ویلیام (۱۵۶۴ـ ۱۶۱۶)|شکسپیر]]، [[بکت، سامویل (۱۹۰۶ـ۱۹۸۹)|بکت]] و [[چخوف، آنتون (۱۸۶۰ـ۱۹۰۴)|چخوف]] به روی صحنه رفته است، که بازی‌اش در نمایش [[در انتظار گودو]] در نقش پوزو<ref>Pozzo</ref> (اجرای سال 1988م) شهرت دارد. 
----
----


سرویراستار، ویراستار
۵۴٬۹۲۴

ویرایش