فورت وانگلر، ویلهلم (۱۸۸۶ـ۱۹۵۴): تفاوت میان نسخه‌ها

فورْت‌وانْگْلِر، ویلْهِلْم (۱۸۸۶ـ۱۹۵۴)(Furtwängler, Wilhelm)

|عنوان =ویلْهِلْم فورْت‌وانْگْلِر

|نام دیگر=فورت‌وِنْگلر

 

(یا: فورت‌وِنْگلر) رهبر ارکستر آلمانی. از ۱۹۲۴ تا ۱۹۵۴ رهبری ارکستر فیلارمونیک برلین<ref>Berlin Philharmonic Orchestra</ref> را برعهده داشت. تفسیرهای او از آثار واگنر<ref>Wagner</ref>، بروکنر<ref>Bruckner</ref>، و بتهوون، بیان‌های ارزشمندی با عظمت ملی ماندگار برشمرده می‌شوند، ضمن این که آثار بارتوک<ref>Bartok</ref>، ''واریاسیون‌هایی برای ارکستر''<ref>''Variations for Orchestra'' </ref> (۱۹۲۸) اثر شونبرگ<ref>Schoenberg</ref>، و اپرای ''ماتیس نقاش''<ref>''Mathis der Maler/Mathis the Painter''</ref> (۱۹۳۴) ساختۀ هیندمیت<ref>Hindemith </ref>، اثری شدیداً نقادانه و بی‌پرده از حکومت نازی، را نخستین‌بار به‌اجرا درآورد. به‌سرعت از رهبری ارکسترهای تماشاخانه‌ای به رهبری ارکسترهای اپرایی ارتقا یافت و از ۱۹۱۵ تا ۱۹۲۰ در مانهایم و از ۱۹۱۹ تا ۱۹۲۴ در وین، به این کار مشغول بود، و بعد به استخدام ارکسترهای بزرگ لایپزیگ<ref>Leipzig</ref> و وین درآمد. فورت وِنگلر در مونیخ زیرنظر یوزف راین‌برگر<ref>Joseph Rheinberger</ref> و ماکس فون شیلینگس<ref>Max von Schillings</ref> تحصیل کرد و خیلی زود به کسب تجربه‌های رهبری در کنسرت‌ها و اپراهای زوریخ، مونیخ، استراسبورگ (در سمت دستیار هانس پفیتسنِر<ref>Hans Pfitzner </ref>)، و لوبک<ref>Lübeck </ref> پرداخت. پس از قراردادی با مانهایم به‌دنبال آرتور نیکیش<ref>Arthur Nikisch </ref> به گِواندهاوس<ref>Gewandhaus </ref> در لایپزیگ رفت. در ۱۹۲۴، فعالیت هنری خود را در لندن و در ۱۹۲۵ در نیویورک آغاز کرد. از ۱۹۲۴ ارکستر فیلارمونیک وین را رهبری می‌کرد (و از ۱۹۲۷ تا ۱۹۲۸ و از ۱۹۳۳ تا ۱۹۵۴ رهبر اصلی آن شد). در ۱۹۲۸ رهبر ارشد ارکستر فیلارمونیک برلین شد. در ۱۹۳۴ به‌سبب پشتیبانی از هیندمیت در‌برابر حمله‌های گوبلز و دیگر نازی‌ها، به‌ناچار از مقام خود کناره‌ گرفت. در بایروت از ۱۹۳۱ تا ۱۹۴۴ و در اپرای سلطنتی کاونت گاردن<ref>Covent Gardens </ref> در لندن، از ۱۹۳۵ تا ۱۹۳۸ اپراهای''تریستان و ایزولده''<ref>''Tristan Und Isolde''</ref> و ''حلقۀ نیبلونگ''<ref>''The Nibelung’s Ring''</ref> واگنر را به‌اجرا درآورد. فورت وِنگلر در زمینۀ آهنگ‌سازی نیز فعالیت داشت، و سه سمفونی، یک کنسرتوی پیانو، یک ته دِئوم، و مقداری آثار مجلسی ساخت. اجراهای آواز سمفونی نهم بتهوون بخصوص اجرای ۱۹۴۲ در برلین و ۱۹۵۱ در بایروت بهترین اجراهایی است که از این اثر بزرگ صورت گرفته است.