بوئین میاندشت، شهرستان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{الگو: جعبه اطلاعات شهر ایران|نام فارسی=|نام لاتین=Buin Miandasht|نام قدیمی=|نام دیگر=|استان=اصفهان|شهرستان=|بخش=مرکزی و کرچمبو|موقعیت=غرب نواحی مرکزی ایران و غرب استان اصفهان|جمعیت=24,163نفر (1395ش)|نوع اقلیم= | {{الگو: جعبه اطلاعات شهر ایران|نام فارسی=|نام لاتین=Buin Miandasht|نام قدیمی=|نام دیگر=|استان=اصفهان|شهرستان=|بخش=مرکزی و کرچمبو|موقعیت=غرب نواحی مرکزی ایران و غرب استان اصفهان|جمعیت=24,163نفر (1395ش)|نوع اقلیم=سرد کوهستانی و نیمه‌خشک|ارتفاع از سطح دریا=۲,۴۱۰متر (مرکز شهرستان)|تولیدات و صنایع مهم=گندم و جو و سایر غلات و حبوبات، گیاهان علوفه‌ای، سیب‌زمینی، گردو، بادام، گوشت و فرآورده‌های لبنی|برخی بناهای مهم=قلعۀ تاریخی هژبرپور|شهر ها و آبادی های مهم=شهرهای بوئین میاندشت و افوس}}[[پرونده:2042173655.jpg|بندانگشتی|نقشۀ تقسیمات شهرستان براساس دهستان‌ها؛ شهرها بر روی نقشه به صورت نقاط متراکم زرد مشخص شده‌اند.]] | ||
بوئین میاندشت، شهرستان (County) Buin Miandasht | بوئین میاندشت، شهرستان (County) Buin Miandasht | ||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
شهرستان بوئین میاندشت متشکل است از 2 بخش، 5 دهستان (با نزدیک به 40 روستای مسکونی) و 2 شهر: بخش مرکزی (مشتمل بر دهستانهای ییلاق، سردسیر و گرجی، و شهرهای بوئین میاندشت و [[افوس]]<ref>Afus</ref> به مرکزیت شهر بوئین میاندشت)، و بخش کرچمبو<ref>Karchambu</ref> (مشتمل بر دهستانهای کرچمبوی شمالی و کرچمبوی جنوبی، به مرکزیت روستای نوغان<ref>Nowghan</ref>). براساس سرشماری سراسری سال 1395ش، جمعیت شهرستان بوئین میاندشت 24,163نفر بوده است، که از این مقدار بیش از 56درصد ساکن دو شهر شهرستان و نزدیک به 44درصد روستانشینانند. بوئین میاندشت در اوائل دهۀ 1350ش و افوس در سال 1375ش دارای ادارات شهری شده است. از شمال با [[خوانسار، شهرستان|شهرستان خوانسار]]، از شرق با [[فریدن، شهرستان|شهرستان فریدن]]، از جنوب با [[فریدون شهر، شهرستان|شهرستان فریدون‌شهر]]، و از غرب با [[الیگودرز، شهرستان|شهرستان الیگودرز]] ([[لرستان|استان لرستان]]) محدود شده است. | شهرستان بوئین میاندشت متشکل است از 2 بخش، 5 دهستان (با نزدیک به 40 روستای مسکونی) و 2 شهر: بخش مرکزی (مشتمل بر دهستانهای ییلاق، سردسیر و گرجی، و شهرهای بوئین میاندشت و [[افوس]]<ref>Afus</ref> به مرکزیت شهر بوئین میاندشت)، و بخش کرچمبو<ref>Karchambu</ref> (مشتمل بر دهستانهای کرچمبوی شمالی و کرچمبوی جنوبی، به مرکزیت روستای نوغان<ref>Nowghan</ref>). براساس سرشماری سراسری سال 1395ش، جمعیت شهرستان بوئین میاندشت 24,163نفر بوده است، که از این مقدار بیش از 56درصد ساکن دو شهر شهرستان و نزدیک به 44درصد روستانشینانند. بوئین میاندشت در اوائل دهۀ 1350ش و افوس در سال 1375ش دارای ادارات شهری شده است. از شمال با [[خوانسار، شهرستان|شهرستان خوانسار]]، از شرق با [[فریدن، شهرستان|شهرستان فریدن]]، از جنوب با [[فریدون شهر، شهرستان|شهرستان فریدون‌شهر]]، و از غرب با [[الیگودرز، شهرستان|شهرستان الیگودرز]] ([[لرستان|استان لرستان]]) محدود شده است. | ||
شهرستان بوئین میاندشت با وسعتی در حدود 1,020کیلومترمربع و ارتفاع ۲,۴۱۰متر (در مرکز آن) در دامنه‌های شرقی [[زاگرس، کوهستان|کوهستان زاگرس]] مرکزی واقع شده است. این شهرستان ترکیبی از مناطق کوهستانی، کوهپایه‌ای و دشت، و برخی آبادی‌های آن از مرتفع‌ترین آبادی‌های ایرانند. از لحاظ اقلیمی جزو مناطق | شهرستان بوئین میاندشت با وسعتی در حدود 1,020کیلومترمربع و ارتفاع ۲,۴۱۰متر (در مرکز آن) در دامنه‌های شرقی [[زاگرس، کوهستان|کوهستان زاگرس]] مرکزی واقع شده است. این شهرستان ترکیبی از مناطق کوهستانی، کوهپایه‌ای و دشت، و برخی آبادی‌های آن از مرتفع‌ترین آبادی‌های ایرانند. از لحاظ اقلیمی جزو مناطق سرد کوهستانی و از لحاظ بارندگی جزو مناطق نیمه‌خشک است. با این‌حال این شهرستان به دلیل منابع آبی سطحی و زیرزمینی غنی و خاک مناسب دارای حاصلخیزترین زمین‌های کشاورزی در سطح کشور است. رودهای دائمی و فصلی این شهرستان ریزابه‌ها و سرچشمه‌های رودهای [[زاینده رود|زاینده‌رود]] و [[قمرود، رودخانه|قمرود]]<nowiki/>ند. از چشم‌اندازهای طبیعی شهرستان بوئین میاندشت به سد و سرچشمۀ افوس، تفرجگاه نوغان، بیشه‌زار پیلستون، تفرجگاه آغچه، آبشار نوغان، تفرجگاه دره‌حوض، دشت لاله‌های واژگون ماهورستان، پارک جنگلی محلۀ بوئین، پارک جنگلی محلۀ میاندشت و سد و سرچشمۀ آغچه می‌توان اشاره کرد. مردم شهرستان شیعۀ دوازده‌امامی‌اند و جز زبان‌های لری، ترکی، ارمنی و گرجی، عموماً به زبان فارسی سخن می‌گویند. نزدیک به یک‌درصد از مردم شهرستان را نیز مسیحیان ارمنی تشکیل می‌دهند. بیشتر مردم بوئین میاندشت از طریق کشاورزی و دامپروری امرار معاش می‌کنند و مهم‌ترین تولیدات آنها گندم و جو و سایر غلات و حبوبات، گیاهان علوفه‌ای، سیب‌زمینی، گردو، بادام، گوشت و فرآورده‌های لبنی است. | ||
قلعۀ تاریخی هژبرپور با قدمت 400ساله واقع در روستای تخماقلو<ref>Tokhmaqlu</ref>، حسینیۀ قدیمی بوئین میاندشت با قدمت 300ساله، حمام تاریخی بوئین میاندشت مربوط به دورۀ [[قاجاریه، سلسله|قاجار]]، کلیسای روستای زرنه<ref>Zarneh</ref> مربوط به دورۀ قاجار، و حمام تاریخی روستای کرچ<ref>Kerch</ref> مربوط به دورۀ قاجار از آثار تاریخی این شهرستانند که از میان آنها تنها مورد اول در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. | قلعۀ تاریخی هژبرپور با قدمت 400ساله واقع در روستای تخماقلو<ref>Tokhmaqlu</ref>، حسینیۀ قدیمی بوئین میاندشت با قدمت 300ساله، حمام تاریخی بوئین میاندشت مربوط به دورۀ [[قاجاریه، سلسله|قاجار]]، کلیسای روستای زرنه<ref>Zarneh</ref> مربوط به دورۀ قاجار، و حمام تاریخی روستای کرچ<ref>Kerch</ref> مربوط به دورۀ قاجار از آثار تاریخی این شهرستانند که از میان آنها تنها مورد اول در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. | ||