پرش به محتوا

لعلی، علی بن میرزا (ایروان ۱۲۵۲ـ تفلیس ۱۳۲۵ق): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


لَعْلی، علی بن میرزا (ایروان ۱۲۵۲ـ تفلیس ۱۳۲۵ق)<br>
لَعْلی، علی بن میرزا (ایروان ۱۲۵۲ـ تفلیس ۱۳۲۵ق)<br>
<p>پزشک و شاعر ایرانی. پس از بستن [[ترکمان چای، عهدنامه|قرارداد ترکمان‌چای]] و واگذاری [[ایروان]] به روسیه (۱۲۴۳ق) با خانواده‌اش به تبریز کوچید. در استانبول پزشکی نوین آموخت. در بازگشت به ایران، در تهران ماندگار شد. در سفر سوم [[ناصرالدین شاه قاجار|ناصرالدین‌شاه قاجار]] به اروپا از همراهان او بود. پس از این سفر پزشک ویژۀ [[مظفر الدین شاه قاجار|مظفرالدین میرزای]] ولیعهد در تبریز شد. پس از قتل ناصرالدین‌شاه، همراه ولیعهد به تهران رفت و از او لقب شمس‌الحکما گرفت. در ۱۳۲۴ق به تبریز بازگشت و به آزادی‌خواهان پیوست. به فارسی و ترکی شعر می‌گفت. شاعری خوش‌قریحه، شوخ‌طبع و بدیهه‌گو بود. تخلص لعلی را از آیۀ «انه لعلی حکیم» گرفت. ''دیوان لعلی'' به‌کوشش محمدعلی صفوت به‌چاپ رسیده است (تبریز، ۱۳۲۲ش).</p>
<p>پزشک و شاعر ایرانی. پس از بستن [[ترکمان چای، عهدنامه|قرارداد ترکمان‌چای]] و واگذاری [[ایروان]] به روسیه (۱۲۴۳ق) با خانواده‌اش به تبریز کوچید. در استانبول پزشکی نوین آموخت. در بازگشت به ایران، در تهران ماندگار شد. در سفر سوم [[ناصرالدین شاه قاجار|ناصرالدین‌شاه قاجار]] به اروپا از همراهان او بود. پس از این سفر پزشک ویژۀ [[مظفرالدین شاه قاجار|مظفرالدین]]، میرزای ولیعهد در تبریز شد. پس از قتل ناصرالدین‌شاه، همراه ولیعهد به تهران رفت و از او لقب شمس‌الحکما گرفت. در ۱۳۲۴ق به تبریز بازگشت و به آزادی‌خواهان پیوست. به فارسی و ترکی شعر می‌گفت. شاعری خوش‌قریحه، شوخ‌طبع و بدیهه‌گو بود. تخلص لعلی را از آیۀ «انه لعلی حکیم» گرفت. ''دیوان لعلی'' به‌کوشش محمدعلی صفوت به‌چاپ رسیده است (تبریز، ۱۳۲۲ش).</p>
<br><!--37068600-->
<br><!--37068600-->
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات فارسی]]
سرویراستار
۴۱٬۲۸۶

ویرایش