پلاوتوس، تیتوس ماکیوس (ح ۲۵۴ـ۱۸۴پ م)
پلاوتوس، تیتوس ماکیوس (ح ۲۵۴ـ۱۸۴پ‌م)(Plautus, Titus Maccius)
| تیتوس ماکیوس پلاوتوس Titus Maccius Plautus | |
|---|---|
| زادروز |
اومبریا ح ۲۵۴م |
| درگذشت | ۱۸۴پ‌م |
| محل زندگی | رم |
| ملیت | رومی |
| شغل و تخصص اصلی | کمدی‌نویس |
| آثار | کتاب: آولولاریای |
| گروه مقاله | تیاتر |
کمدی‌نویس رومی. در اومبریا[۱] متولد شد، در رم[۲] سکونت گزید، و در حدود ۲۲۴پ‌م به نوشتن نمایش‌نامه پرداخت. ۲۱ کمدی از او برجا مانده و از ۳۵ عنوان دیگر نیز تنها نامشان باقی‌مانده است. بسیاری از نمایش‌نامه‌هایش بر پایه آثار اصیل یونانی‌اند که نویسندگانی چون مناندر[۳] نوشته‌اند و شوخ‌طبعی ذاتی و شخصیت‌پردازی دقیق پلاتوس در آن‌ها مشهود است. بر زبان و وزن شعری تسلط کامل داشت و در روزگار خود بسیار محبوب بود؛ از رنسانس به‌بعد او را یکی از بزرگ‌ترین نمایش‌نامه‌نویسان دوران باستان می‌دانند. سرمشق جان درایدن[۴]، جوزف ادیسون[۵]، گوتهولت لسینگ[۶]، و دیگران بوده است؛ کتاب آولولاریا[۷]ی او الهام‌بخش کمدی خسیس[۸] مولیر[۹] بوده و مضحکۀ اشتباهات[۱۰] شکسپیر[۱۱] نیز بر پایۀ منایخمی[۱۲] است.