کارکانو، جولیو (۱۸۱۲ـ۱۸۸۴)
کارْکانو، جولیو (۱۸۱۲ـ۱۸۸۴)(Carcano, Giulio)
شاعر و رماننویس ایتالیایی. برخی از رمانها و مجموعههای داستانهای کوتاه او، که غالباً دربارۀ زندگی خانوادگی است، عبارتاند از داستانهای ساده[۱] (۱۸۴۳)، دامیانو[۲] (۱۸۵۰)، دوازده رمان[۳] (۱۸۵۳)، و گابریو و کامیلاّ[۴] (۱۸۷۴). ازجمله مجموعۀ اشعار اوست: اشعار منتشر شده و منتشر نشده[۵] (۱۸۶۱ـ۱۸۷۰) و اشعار گوناگون[۶] (۱۸۷۵). کارکانو پیرو آلِسّاندرو ماندزونی[۷]، نویسندۀ رمانهای رمانتیک تاریخی، بود؛ اما نخستین آثارش اشعار مشعل عید پاک[۸] (۱۸۳۴) و آنجیولا ماریا[۹] (۱۸۳۹) بود. از مبارزان آزادی و وحدت ایتالیا بود و مدتی را در تبعید گذراند. چند تراژدی نیز نوشته است که برخی از آنها عبارتاند از اسپارتاکو[۱۰] (۱۸۵۷)، آردُینو[۱۱] (۱۸۶۰)، و والنتینا[۱۲] (۱۸۷۰). آثار شکسپیر را نیز به ایتالیایی ترجمه کرده است (۱۸۷۴ـ۱۸۸۲).