کنگره مهاجران
کُنگرۀ مهاجران (Continental Congress)
در تاریخ امریکا، قوۀ مقننۀ فدرال متشکل از سیزده ایالت اصلی، که پیش از انقلاب امریکا[۱] در نقش حکومت موقت بود. از ۱۷۷۴ـ۱۷۸۹، هنگامیکه قانون اساسی امریکا[۲] به تصویب رسید، کنگره در فیلادلفیا تشکیل شد. دومین کنگرۀ مهاجران[۳] (تشکیل در مه ۱۷۷۵) مسئول تنظیم اعلامیۀ استقلال[۴] و مواد ائتلاف[۵] امریکا در ۱۷۷۷ بود. کنگره به ارتش اجازۀ مقاومت دربرابر بریتانیا را داد و برای تأمین مالی جنگ، اسکناس چاپ کرد. همچنین بر بحث‌های کنوانسیون قانون اساسی[۶] نظارت داشت. کنگرۀ مهاجران به توصیه و باتلاش ساموئل آدامز[۷] در مراحل اولیۀ مقاومت مستعمرات دربرابر قانون تمبر جورج گرنویل[۸]، نخست‌وزیر بریتانیا، تشکیل شد (۱۷۶۵). قصد بر آن بود که کنگره به‌عنوان یک رکن فدرال متشکل از نمایندگان ایالت‌ها، با تشکیل جلسات سالیانه، برای واداشتن پارلمان بریتانیا[۹] به همسو‌شدن با آن بهترین راه ممکن را بیابد. نخستین اقدام کنگره ارسال عرضحال برای شاه جورج سوم[۱۰] بود، که در آن در ازای رسیدگی به شکایت‌ها قول وفاداری داده شده بود.