گرین، رابرت (۱۵۵۸ـ۱۵۹۲)
گرین، رابرت (۱۵۵۸ـ۱۵۹۲)(Greene, Robert)
| رابرت گرین Robert Greene | |
|---|---|
| زادروز |
۱۵۵۸م |
| درگذشت | ۱۵۹۲ |
| ملیت | انگلیسی |
| شغل و تخصص اصلی | نویسنده |
| آثار | پاندوستو (۱۵۸۸)، منافون (۱۵۸۹) |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
نویسندۀ انگلیسی. به عنوان اولین نویسنده‌ی حرفه‌ای بریتانیا شناخته می‌شود. از رمانس[۱]های کوتاه او، که به‌شیوۀ یوفیوس[۲] اثر جان لی‌لی[۳] نوشته شده‌اند، پاندوستو[۴] (۱۵۸۸)، که شکسپیر[۵] پی رنگ داستانی قصۀ زمستانی را از آن گرفت، و منافون[۶] (۱۵۸۹) درخور ذکرند. بهترین نمایش‌نامه‌های او، برادر بِیکُن و برادر بانگِی[۷] (۱۵۹۴) و تاریخ اسکاتلندی جیمز چهارم[۸] (۱۵۹۸)، ملغمه‌ای از رمانس، تخیل، و تاریخ‌اند. او پاورقی‌ها و جزوه‌های متعددی نوشت که از آگاهی وی از دنیای زیرزمینی لندن و نیز زندگی کولی‌وار خودش نشان دارند. یکی از انتقادهای اظهارشده به شکسپیر ـ از قدیمی‌ترین اشاره‌ها به وجود این شخص ـ در چهار پنس بذله که با یک میلیون پشیمانی خریداری شده[۹] (۱۵۹۲) به‌قلم گرین یافت می‌شود. طعنه‌ای برای یک درباری نوکیسه[۱۰] (۱۵۹۲)، یک تمثیل اجتماعی، بهترین جزوۀ او به‌شمار می‌رود. زندگی کوتاه گرین در فقری دهشتبار پایان یافت. او پس از مرگش موضوع جدال پرحرارتی بین گابریل هاروی[۱۱] و تامس نَش[۱۲] شد.