ییتس، ویلیام باتلر (۱۸۶۵ـ ۱۹۳۹)

ییتس، ویلیام باتلر (۱۸۶۵ـ ۱۹۳۹)(Yeats, W(illiam) B(utler))

ویلیام باتلر ییتس William Butler Yeats
زادروز	دوبلین 1939م
درگذشت	1939م
ملیت	ایرلندی
شغل و تخصص اصلی	شاعر
شغل و تخصص های دیگر	نمایشن‌نامه‌نویس و عالم
آثار	کنتس کاتلین، پله‌های پیچان زندگی‌نامه‌های خودنوشت (۱۹۲۶) و شخصیت‌های نمایشی (۱۹۳۶)
گروه مقاله	ادبیات غرب
جوایز و افتخارات	۱۹۲۳ برندۀ جایزۀ نوبل ادبیات

ویلیام باتلر ییتس

شاعر، نمایش‌نامه‌نویس، و عالم ایرلندی. رهبر احیای ادبی ایرلند و بنیاد‌گذار تئاتر اَبی دوبلین، نخستین آثارش تغزلی و رمانتیک بود. ازجمله نمایش‌نامه‌های اوست: کنتس کاتلین (۱۸۹۲)، و سرزمین آرزوی دل (۱۸۹۴). شعرهای بعدی او، مانند قوهای وحشی در کول (۱۹۱۷) و پله‌های پیچان (۱۹۲۹)، نیز تحت تأثیر اندیشۀ اروپایی و شرقی بود. از ۱۹۲۲ تا ۱۹۲۸ سناتور دولت آزاد ایرلند بود و در ۱۹۲۳ برندۀ جایزۀ نوبل ادبیات شد. ییتس در خانواده‌ای پروتستان در دوبلین زاده شد و در لندن و دوبلین تحصیل کرد. بیشتر عمرش را در انگلستان گذراند و در جنوب فرانسه درگذشت، امّا پربارترین سال‌های زندگی‌اش در ایالت اسلایگو سپری شد. در آغاز به تقلید از پدر نقاش خود، نقاشی خواند، اما خیلی زود به نوشتن رو‌آورد. در نخستین آثار منظوم و نمایش‌نامه‌های شاعرانه‌اش، مانند باد در نیزار (۱۸۹۹)، سرگردانی اویسین (۱۸۸۹)، و دئیردر (۱۹۰۷)، برای خلق تصویرهای کنایی و حسی از افسانه‌های ایرلندی بسیار کمک می‌گرفت. بعدها آثار او سبکی محکم‌تر و خشن و ساختاری فشرده‌تر پیدا کرد و به مسائل عمومی پرداخت که تماماً در مجموعۀ مسئولیت‌ها (۱۹۱۴) نمود یافته است. ییتس به ملی‌گرایی ایرلندی متعهد بود، امّا فعالیت سیاسی نداشت؛ در واقع، آرمان‌های ملی‌گرایانه را بخشی از احیای معنوی می‌دانست و احساس می‌کرد که با یافتن «وحدت هستی» در خود، قادر خواهد بود نوعی وحدت فرهنگی و روشنفکری در میان هموطنانش ایجاد کند. در این زمینه، عمیقاً تحت تأثیر مودگان، زیبای پرآوازه و ملی‌گرای پرشور، بود، که در ۱۸۸۹ او را دید و بسیاری از اشعارش را خطاب به او سرود. با این‌حال مودگان حاضر به ازدواج با او نشد، و ییتس در ۱۹۱۷ با جورجی‌هاید ـ لیز، که واسطۀ احضار ارواح بود، ازدواج کرد و نوشته‌های او گرایش‌های ییتس را به‌سوی سمبولیسم عارفانه سوق داد، مانند اثر منثور رؤیا (۱۹۲۵ و ۱۹۳۷). برخی دیوان اشعار او عبارت‌اند از برج (۱۹۲۸) و آخرین شعرها و دو نمایش‌نامه (۱۹۳۹). آثار منثور دیگر او عبارت‌اند از زندگی‌نامه‌های خودنوشت (۱۹۲۶) و شخصیت‌های نمایشی (۱۹۳۶). پس از مرگ، جسدش را از فرانسه آوردند و در حیاط کلیسای درامکلیف، در ایالت اسلایگو، دفن کردند. سبک شاعرانۀ ییتس در سرتاسر دورۀ زندگی‌اش دستخوش روند فوق‌العاده‌ای از بازآفرینی و نوسازی بود و حول مجموعه‌ای از علایق شخصی، اسطوره‌شناختی، و سیاسی شکل گرفت. نفوذ عمیق او بر ادبیات ایرلند و در مجموع بر شعر انگلیسی و آوازۀ او به‌منزلۀ هنرمندی خلاّق، به‌ هیچ‌وجه مبالغه نیست.

 

---