پشته میان اقیانوسی
پُشتۀ میان‌اقیانوسی (mid-ocean ridge)
رشته‌کوه زیردریایی[۱] طویلی در میانۀ بستر اقیانوس[۲]، با طول تقریبی ۶۰هزار کیلومتر. سامانۀ پشتۀ میان‌اقیانوسی در اصل آتشفشانی سپری[۳]، خطی، و قطعه‌قطعه شده است. برخی از پشته‌های اصلی عبارت‌اند از پشتۀ میان‌اقیانوس اطلسی[۴] در مرکز این اقیانوس، خیز[۵] شرق اقیانوس اطلس در امتداد جنوب شرقی، و پشتۀ جنوب شرقی اقیانوس هند. اکنون مشخص شده است که این ستیغ‌ها مراکز گسترش[۶] بستر اقیانوس‌ها یا همان حواشی واگرا[۷]یند که صفحات سنگ‌سپهر اقیانوسی در این نقاط از یکدیگر دور می‌شوند (← زمین‌ساخت صفحه‌ای[۸]). پشته‌های اقیانوسی معمولاً در امتداد ستیغ[۹] خود درّه‌های کافتی[۱۰] دارند که حاکی از دورشدن دامنه[۱۱]ها از یکدیگر براثر رشد صفحات زیرین سنگ‌سپهر است. ستیغ‌ها عموماً فاقد رسوب‌اند، امّا در پایین‌دست دامنه، ضخامت رسوبات بیشتر است.