دی کارلو، جان کارلو (۱۹۱۹ـ ۲۰۰۵)
دی کارلو، جان‌کارلو (۱۹۱۹ـ۲۰۰۵)(De Carlo, Giancarlo)
معمار ایتالیایی. مجموعه‌ساختمان‌هایش در تپۀ شهر اوربینو[۱] که بافتی رنسانسی داشت، به‌سبب توجه به بافت و یکپارچگی شهری درخور توجه‌اند (شروع از ۱۹۵۲). دانشکدۀ تعلیم و تربیت[۲]، اوربینو (۱۹۶۸ـ۱۹۷۶)، ضمن درنظرگرفتن بافت شهری، با آمفی‌تئاترهای شیشه‌ای پلکانی‌اش، به مناطق روستایی اطراف اوربینو رو کرده است. دی کارلو تحت حمایت کارلو بو[۳]، رئیس دانشگاه اوربینو[۴]، کار کرد، و درپی فروپاشی سیام[۵] در ۱۹۵۹، در گروه ۱۰[۶] همکاری داشت. از دیگر کارهای اوست: خوابگاه‌های دانشجویی اوربینو (۱۹۶۲ـ۱۹۶۶، ۱۹۷۳ـ۱۹۸۳)، و طرح مسکونی ماتسوربو[۷] در ونیز (۱۹۷۹ـ۱۹۸۵).