ایوس
اِئوس (Eos)
در اساطیر یونان، الهۀ سپیدهدم (اورورا[۱] در اساطیر روم). پدر و مادرش هوپریون[۲] و تیا[۳] از تیتان[۴]ها بودند. او پیشاپیش ارابۀ هِلیوس[۵] که خورشید را حمل میکرد در حرکت بود. درپی منازعه با آفرودیت[۶] بر سر آرِس[۷]، خدای جنگ، آفرودیت او را نفرین کرد که به عشقهای بیشمار گرفتار شود. ائوس زمانی که مجذوب عشق میشد، وظایف خود را از یاد میبرد و خورشید طلوع نمیکرد. یکی از عاشقانش تیتونوس[۸] خوبرو، برادر ناتنی پریام[۹]، پادشاه تروآ[۱۰]، بود که ائوس او را جاودانه کرد، اما از یاد برد که به او جوانی ابدی ببخشد. درنتیجه چنان پیر و فرتوت شد که ائوس او را در جایی دور از چشم زندانی کرد. زمانی که پسرش، مِمنون[۱۱]، در جنگ تروآ به دست آشیل[۱۲]، پهلوان یونانی، از پای درآمد، اشکهای ائوس بهصورت شبنم صبحگاهی درآمدند. سفالوس[۱۳] را که میلی به او نداشت بلافاصله پس از ازدواج با پروکریس[۱۴] ربود، اما چون به خواستهاش توجهی نکرد، پیش از برگرداندن او نزد زنش ظاهر او را تغییر داد و در ذهناش تخم بدگمانی کاشت. اُریونِ[۱۵] شکارچی عاشق دیگر او بود. او نیز به هوای شکار با آرتمیس[۱۶] به او پشت کرد. هرچند پس از مدتی کوشید برای برخورداری از حمایت ائوس نزد او بازگردد، اما آرتمیس براثر دسیسۀ برادرش، آپولون[۱۷]، ندانسته او را با تیر از پای درآورد.